×

Recensie

Jazz

01 april 2016

Florian Egli Weird Beard

Orientation

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: intakt

Orientation Florian Egli Weird Beard Jazz 4 Florian Egli Weird Beard – Orientation Written in Music https://writteninmusic.com

Het is een wat vreemde vaststelling: de Zwitserse band Weird Beard bestaat uit jonge, klassiek geschoolde muzikanten die behoren tot de ‘club generatie’. In hun oren zit house, techno, drum & bass die mee de soundtrack van hun jeugd vormden. Toch hoor je daar niets van terug op dit album. Wél te vinden is een zalig frisse take op jazz.

In de prilste incarnatie bestond de groep uit de in Zürich wonende klarinettist Florian Egli en bassist Valentin Dietrich. Initieel maakten ze veel gebruik van allerhande elektronics. Daarbij selecteerden ze steeds strenger. Wat rest is een belangrijke invloed op de sound van Weird Beard, dat in de loop der jaren ook wel wat personeelswissels kende. In de huidige bezetting is er naast Egli die op dit album op saxofoon bijklust, ook gitarist Dave Gisler, bassist Martina Barther en drummer/percussionist Rico Baumann.

Zoals de titel Orientation al aangeeft, is deze band nog sterk zoekende. Je merkt op dit heel toegankelijke album vooral een heel uitgepuurde sound. De muzikanten voelen zich vrij, wat van dit in de Franse Black Box studio’s met producer David Odlum opgenomen album een waar genot maakt. Het album kenmerkt zich door een lui, loom en traag tempo en vrijuit meanderende composities met veel aandacht voor de fluwelen solo’s die Egli uit zijn saxofoon en klarinet haalt. De Weird Beard band laat zich in haar verkenningen vooral leiden door instinct. En zodoende is het nieuwe album eerder gericht op sfeerzetting via vrijwel continu muterende fragmenten dan op het songgerichte.

Dat pure, kristalheldere “post-jazz” groepsgeluid heeft veel te maken met de manier waarop vooral Barther en Baumann, respectievelijk op bas en drums, het fundament leggen. Gisler freewheelt met allerhande soundeffects en gekleurde tonenrijkdom en dan is er het koele, soms licht gemuteerde spel op sax en klarinet van Egli waardoor je als geheel soms een ijler, verstild groepsgeluid hebt dat vervolgens transformeert naar een meer dynamische, licht rockende passage. En zo leer je dat de groep volop speelt met allerhande contrasten om er iets heel eigen van te maken. Knap album!



  1. Hanako
  2. Empty Shell
  3. Orientation
  4. Winter
  5. The Big Wasy
  6. The Cat
  7. No More Rain
  8. Playground