De 25ste editie van Jazz a Liège laat dit jaar een keur aan artiesten zien met als hoogtepunten Ron Carter op vrijdag 8 mei en niemand minder dan Avishai Cohen op zaterdag 9 mei. Het festival vindt plaats in het ietwat verouderd ogende Palais de Congres dat pal aan de Maas ligt, net ten zuiden van het centrum van de Waalse provinciehoofdstad. Op de derde en laatste festivaldag is WiM er bij.

Het programma op zaterdag opent met trompettist Matthew Halsall met The Gondwana Orchestra. Halsall is de oprichter van het label Gondwana Records uit Manchester  waarmee hij onlangs het album When The World Was One uitbracht met deze zelfde formatie. Een geoliede machine bestaande uit Matthew Halsall (trompet), Rachael Gladwin (harp), Jordan Smart (saxophone), Taz Modi (piano), Gavin Barras (contrebas) & Luke Flowers (drums).

In het nummer Music for a Dancing Mind wordt gelijk een gevoelige sfeer neergezet met een stevig gefundamenteerd ritme en een thema in zwoele warme klanken. Het nummer doet een beetje denken aan de sound van de Poolse trompettist Tomasz Stanko. Mooi uitgebalanceerd, geen noot teveel en geen noot te weinig. Heel bijzonder is de combinatie met harp. Het stuk A Far Away Place begint met een lange intro op het instrument bespeeld door Rachael Gladwin. Het neemt je mee in een sfeer van groene heuvels in een liefelijk landschap. Het zou zo maar Ierland kunnen zijn. Ook in Patterns valt op hoe deze band de balans weet te vinden tussen een mooi uitgewerkt thema en goed passende, niet overheersende solo’s waarbij elk bandlid goed tot zijn recht komt. Mooi drumwerk van Luke Flowers, die over een techniek beschikt waarbij je bijna een melodie hoort in zijn roffels. Heel mystiek wordt het in Kiyomiza-Dera met prachtig harpspel en gevoelige thema’s uitgewerkt op sopraansax en trompet. Bijna meditatief is de muziek van Harsall. Jammer dat hij nog nooit optrad in Nederland. Genoeg redenen om hem met zijn formatie naar Nederland te halen!

In de Salle Federation Wallonie staat even later het Brussels Jazz Orchestra. Een complete bigband, vanavond onder leiding van de Belgische trompettist Bert Joris. Brussels Jazz Orchestra is orkest in residentie in het prachtige theater Flagey in Brussel en lid van de European Music Circle. Sinds 1999 wordt het Brussels Jazz Orchestra erkend en gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap. Het orkest doet producties met o.a. Philip Catherine, Bert Joris, deFilharmonie, Tutu Puoane, Brussels Philharmonic, David Linx en Richard Galliano en speelde met gerenommeerde internationale artiesten als Joe Lovano, Maria Schneider, Kenny Werner, Dave Liebman, McCoy Tyner en uiteraard Toots Thielemans.

Het nummer All Over Me is een warm bad van harmonie en geweldig solowerk van Bert Joris. Aanzwellend tot een climax en syncopische en wisselende ritmes. Het up-tempo Triples spat van de energie met complexe ritme wisselingen in mooie harmonieën en knap drumwerk van de nog jonge maar zeer overtuigende Toni Vitacolonna. Ook het pianospel van Vincent Bruyninckx is prachtig. Met Uppers And Downers wordt een hommage gegeven aan Duke Ellington. Prachtige old sound stuff getransformeerd in een nieuw hedendaags jasje. Het orkest heeft een kwaliteit die niet heel veel onder doet voor die van grote broer WDR Big Band. En ze zijn binnenkort te horen en zien op onder andere Jazz Middelheim en North Sea Jazz.

De topper van de avond is natuurlijk Avishai Cohen. In een volgeladen Salle Federation Wallonie schittert hij met z’n vaste maten Nitai Hershkovits op piano en Daniel Dor op drums. Wat een trio! Wat een energie en magie laat dit drietal zien én horen. Een groot deel van de nummers is afkomstig van Cohen zijn laatste album From Darkness, een magistraal werk van prachtige composities, helemaal zoals we Cohen de laatste jaren kennen.

Met het gevoelige Beyond wordt geopend, eveneens openingsnummer op From Darkness. Prachtige grooves, opzwepende drumwerk met harmonisch pianospel waarin je zoveel sferen hoort dat het je bijna duizelt. Met Soof van het album Duende uit 2012 gaan we een stukje terug in de tijd, prachtige thema op de bas en lyrisch pianospel. Het is het album waarop we ook al het virtuoze spel van Hershkovits kunnen horen. Halelya is weer recent werk van zijn laatste album. Een prachtige thema met Joods/Arabische invloeden, zo kenmerkend voor het werk van Avishai. Het snelle en energieke Amethyst druipt van de energie en snelheid. Virtuoos solowerk van Cohen op snel ritmewerk zorgt voor een opwindende ervaring in de Salle Federation Wallonie. De sensitieve Cohen vervolgt met te zeggen dat het nu met de foto’s wel genoeg is en dat hij niet begrijpt dat de deuren blijven open gaan en mensen gaan en komen. Just enjoy the music and stay here! Ook met Ballad for an Unborn worden we mee genomen in die zo typerende sound van oriëntaalse Oosterse invloeden ingebed in prachtige harmonie en ritme. Abie neemt het publiek mee naar Zuid-Amerika met geweldige latin en toch ontdaan van elk cliché. Super ritmisch met magistraal drum- en percussiewerk van Daniel Dor. Ondanks dat het trio de dag erop een lange reis naar Tokyo staat te wachten, komt het terug voor een uitgebreide encore, waarbij twee nummers gespeeld worden waar Cohen naast zijn virtuoze basspel zijn zangkunst toont met de gevoelige nummers Nature Boy en Vamonos Pa Monte. De set duurt maar liefst anderhalf uur. Dit trio verdient alle lof, absolute top.

In de Salle Ville de Liège genieten we nog even na van een andere bassist die zijn naam en afkomst mee heeft, Kyle Eastwood, ja de zoon van. Met vader Clint was het Monterey Jazz Festival een jaarlijks familie uitje en dat deed de liefde voor de jazz bij Kyle groeien. De laatste tien jaar toert hij de wereld rond en brengt hij jazz met invloeden van o.a. funk. Zijn laatste album The View From Here brengt hem terug bij zijn muzikale roots, ontstaan doordat vader Clint zijn liefde voor muziek overbracht op zijn oudste zoon Kyle. Een bijzondere afsluiter van een mooi festival.