×

Recensie

Jazz

24 april 2019

Positie 39 Jaarlijst 2019

Ezra Collective

You Can’t Steal My Joy

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Enter The Jungle

You Can’t Steal My Joy Ezra Collective Jazz 4.5 Ezra Collective – You Can’t Steal My Joy Written in Music https://writteninmusic.com

De afgelopen jaren ontwikkelde Ezra Collective zich gestaag tot een populaire live band terwijl er nog maar zo weinig output in opnamen was. Maar de twee in eigen beheer uitgebrachte en slecht verkrijgbare EP’,s en vooral de track We Shade die zij voor het omvangrijke en voor de Britse jazz baanbrekende We Out Here album voor Gilles Peterson’s Brownswood Recordings opnamen, deden uiteindelijk het werk. Hun eerste echte album You Can’t Steal My Joy ligt nu eindelijk in de winkels.

Eigenlijk is het natuurlijk een prima gegeven dat een band de aandacht op optredens richt. Vooral heel erg veel spelen, een steeds maar betere band worden en dan pas de studio in. Dat is dus precies wat Ezra Collective heeft gedaan. De Chapter 7 EP (2016) en Juan Pablo: The Philisopher EP (2017) waren een tijdsbeeld van een band in ontwikkeling. Met hun echte albumdebuut You Can’t Steal My Joy is hun sound nu fijn uitgekristalliseerd.

En die sound is een heerlijk diverse en wordt vanuit de eigenzinnige muzikanten zelf, steeds weer een fijne andere kant opgeduwd. En wat een groep muzikanten is het. Naast bandleider/drummer Femi Koleoso zijn dat TJ Koleoso op bas, de geweldige Joe Armon-Jones op toetsen, Dylan Jones op trompet en James Mollison op sax. Allen geweldige muzikanten met een compleet eigen geluid die samen tot een wervelende sound komen.

Qua ritmes dompelt de band zich in een wel heel fijne mix van souljazz, hiphop en afrobeat. De vloeiende dan weer heerlijk pompende bas en twee blazers frontaal in het geluid geven de Ezra sound hun extra glans. Grote kracht achter de band is toetsenman Joe Armin-Jones die met steeds weer fascinerend toetsenwerk de tracks extra stootkracht, avontuur, warmte, verrassing en klasse meegeeft. Genoeg redenen om duidelijk te maken waarom de band zo van het podium af spat.

You Can’t Steal My Joy biedt in volle glorie wat de band in zich heeft. Of ze nu op eigen kracht muzikale wegen verkennen zoals in albumopening Space is the Place (Reprise 2), Why You Mad?, Red Whine of het superaanstekelijke Quest For Coin of dat ze zangeres Jorja Smith een prachtbasis bieden in Reason in Disguise en rapper Loyle Carner de ruimte geven in What Am I To Do?. De daadkracht van de afrobeat in tracks als Chris and Jane en de titeltrack of de Latin vibes van São Paulo zijn zowaar nog aanstekelijker .

Maar ook het geweldige King Of The Jungle en het met een dubby feel uitgeruste People Saved overtuigen optimaal. En hoe geweldig sluit het album af met Shakara. Samen met het al net zo bijzondere Kokoroko gaat Ezra volledig loos op een overweldigende afrobeat en brengen ze de allerbeste Fela Kuti klanken in herinnering. Een track die uren door mag gaan.

You Can’t Steal My Joy is een geweldig album. Even opwindend als overtuigend, even optimistisch als overweldigend. De mix in stijlen die de band maakt is zo aanstekelijk als je die maar kunt krijgen. Hun eigenzinnige mix van dikke souljazz met hiphop en afrobeat is gewoonweg niet versmaden. Knap ook dat de band op plaat net zo verrukkelijk klinkt als live.



  1. Space Is The Place
  2. Why You Mad?
  3. Red Whine
  4. Quest For Coin
  5. Reason In Disguise
  6. What Am I To Do?
  7. Chris And Jane
  8. People Saved
  9. Philosopher II
  10. São Paulo
  11. King Of The Jungle
  12. You Can't Steal My Joy
  13. Shakara