×

Interview

31 mei 2007

Eldar: De meest veelbelovende pianist van deze eeuw

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Sony

Als er een artiest de afgelopen jaren volledig in de schaduw is gebleven is het de Russisch/Amerikaanse pianist Eldar wel. Hij maakte reeds 2 albums voor het kleine D&D Records voordat hij in 2005 wereldwijd, met een vette deal van Sony Classics op zak, werd gepresenteerd. Eldar was toen nog maar 17 jaar maar dat was op de manier waarop hij de piano speelde absoluut niet te horen. De klasse droop er vanaf. Jazz legendes Michael Brecker en John Patitucci speelden maar wat graag op het album mee. Met de release van Live At The Blue Note, zijn daarop volgende album dat reeds vorig jaar in de USA verscheen, is al goed te horen hoe groot het talent van Eldar is. Het in het najaar op stapel staande album Re-integration zal het definitieve wereldpubliek gaan bereiken.

Als een artiest de naam Eldar heeft heb je eigenlijk gelijk je twijfels. In de tijd dat Eldar opkwam zaten we tot over onze oren in de (pop) Idols en al die andere talentenjachten, waar de voornaam van de zanger/es ook gelijk de artiestennaam was. Ook ik maakte die vergissing. Totdat ik zijn Sony debuut hoorde en volledig verrast werd. Wat een talent knalde er van dat album af! Niet alleen de standards die hij speelde leek hij dondersgoed te snappen ook zijn eigen nummers zaten vreselijk goed in elkaar. Bij het album van een zo jonge artiest heb je altijd het idee dat er mannen als Patitucci en Brecker bij gehaald worden om het major debuut wat meer cachet te geven maar in deze bleken die mannen gewoon grote bewonderaars. Bijzonder genoeg sloeg het album wel aan in kleine jazz kring maar bereikte het geen groot publiek. Misschien maar goed ook, aangezien Eldar nu mooi de kans kreeg om rustig te werken aan zijn eigen stijl en deze te vervolmaken. O ja, de reden waarom hij alleen zijn voornaam gebruikt heeft te maken met het feit dat zijn achternaam door vrijwel niemand uit te spreken is: Djangirov.

Rusland en de USA

De oorsprong van die naam ligt in oud Rusland, de voormalige Sovjet Unie. Eldar Djangirov werd op 28 januari 1987 geboren in de deelstaat Krygnystan. Reeds vanaf zijn vijfde jaar gaf zijn moeder, de vermaarde Tatiana Djangirov die muzieklerares was, hem klassieke pianolessen. Hij leerde zichzelf al snel jazz spelen door naar de albums te luisteren die zijn vader vaak op de zwarte markt op de kop had weten te tikken. Zijn talent werd daarna gespot toen hij op 9 jarige leeftijd optrad op een jazz festival in Novosibirsk.Eldar De Amerikaanse jazz fan Charles McWhorter, aanwezig bij het festival, komt met de familie in gesprek. Hij regelt vervolgens een zomerkamp in Amerika bij het Interlochen Center For The Arts. Het bevalt de jonge Eldar zo goed dat hij en zijn ouders in de USA blijven en eerst Kansas City en later San Diego, Californië hun woonplaats maken. In Kansas City maakt Eldar een grote sprong met piano spelen en componeren. Beïnvloed door de rijke muzikale historie van de stad en de juiste leraren begint het talent tot volle bloei te komen. Hij wordt op basis van live optredens een contract aan geboden op het kleine D&D Records waarop hij op 14 jarige leeftijd zijn eerst album Eldar uitbrengt. Het album wordt in kleine kring verspreid maar krijgt in de kranten juichende recensies. Zowel de lokale als de gerenommeerde pers reageren goed. Ook zijn 2de album Handprints, uitgebracht terwijl hij flink door de staten heeft gereisd en vele concerten met zijn trio heeft gegeven wordt weer zeer goed ontvangen. Nadat er van het tweede album goede recensies in de landelijke kranten en tijdschriften verschijnen wordt het grote Sony geïnteresseerd en biedt Eldar een contract aan.

Eldar

Niet alleen Sony maar ook onder een grote groep vermaarde jazzhelden wordt het talent van Eldar gespot. Zo spelen vervolgens op zijn Sony ‘debuut’ John Patitucci en Michael Becker mee. Beide muzikanten verklaren al snel danig onder de indruk te zijn van het grote talent wat de jonge muzikant bezit. In het jaar volgend op de release van het album ontmoet hij op allerlei verschillende plekken muzikanten die hem inspireren en motiveren. Een ding wat hij al snel leert is zijn intuïtie te blijven volgen. Zijn platenmaatschappij en management zien dat het goed is en laten hem begaan. Zijn spel groeit met elk concert. Vooral ook omdat hij met veel plezier elke dag oefent en nieuwe songs schrijft.

Live At The Blue NoteLive At The Blue Note

Hoogtepunt van zijn concertenreeks waren zonder twijfel de 3 dagen in de Blue Note Club in New York. Van 11 tot 14 oktober 2005 speelde Eldar daar met zijn trio. Drummer en jeugdvriend Todd Strait en bassist Marco Panascia begeleidden Eldar daar in een set die enorme bewondering oogstte. Met gasten Chris Botti en Roy Hargrove, die elk een track op trompet meespelen, werd een fascinerende set vastgelegd. De grote klasse is echter te horen in het pianospel van Eldar. De man markeert zijn invloeden Art Tatum, Bill Evans en Oscar Peterson met zoveel eigen flair dat de door hem gespeelde ‘voorspelbare’ standards een geheel eigen wending krijgen. Fascinerend in dat geval is Besame Mucho wat in zijn bewerking een heerlijk lome sfeer krijgt en waarbij hij de missende vocalen opvangt in prachtige melodielijnen vanuit de rechterhand. Ook zijn versie van Cole Porter’s What Is This Thing Called Love is ijzersterk te noemen. Met schijnbaar gemak duwt hij zijn linker en rechterhand in een ritmisch tempo naar een opwindende improvisatie zonder daarbij de krachtige melodie te verliezen. Datzelfde kan gezegd worden van Straight No Chaser van Thelonious Monk waarbij Hargrove en Eldar afwisselend vol kracht en adembenemend tempo een ingenieus duel aangaan. Grote klasse! Ook de eigen songs zijn dik in orde waarbij het geweldige ruim 10 minuten durende Sincerely niet onvermeld mag blijven. Het is ongelooflijk te noemen hoe Eldar zich van album naar album ontwikkeld als artiest. En helemaal opzienbarend als je erbij nadenkt dat hij tijdens de opnamen van dit album nog maar 18 jaar is!

Re-IntegrationRe-Integration

In het najaar zal zijn nieuwe album Re-Integration gaan verschijnen. Het album laat wederom een indrukwekkende groei horen waarbij oude jazz stukken (een geweldige Place St.Henri van Duke Ellington) naast stukken, met een aan de oude Pat Metheny Group verwante complexiteit en sfeer verbonden, staan. Daarnaast zijn aan vele stukken speciale interludes verbonden. De interludes laten Eldar’s grote liefde voor alternatieve elektronische muziek, zoals van Aphex Twin en Boards Of Canada, perfect samenvloeien met zijn jazz gerelateerde briljante nieuwe stukken. Het album, wat wij op voorhand te horen kregen, liet gelijk een enorme indruk achter. Niet eerder liet een zo jonge jazzartiest zo’n grote groei horen. Juist omdat hij uit de klassieke hoek komt, zich jazz volledig eigen heeft gemaakt maar zich daarnaast net zo hard laat beïnvloeden door moderne muziek (waar de elektronische muziek van het Warp label maar ook bands als Radiohead voorkeur genieten) is zijn muziek zo rijk. De composities klinken nog scherper en to the point maar ook warmer en emotioneler. Vriend DJ Logic was met zijn soundscapes en beats & breaks van onschatbare waarde voor het album. Maar ook de hulp van Ali Jackson jr. op drums en Carlos Henriquez op bas, uit Wynton Marsalis band, leveren hun indringende bijdrage. Net als met de release van het album in Amerika vlak voor de zomer zal een grote tournee langs de belangrijke clubs ter wereld het album vergezellen.