Na het overdonderende succes van Schntzl is er nu ook Donder – een Belgisch jazztrio rond drummer Casper Van De Velde. Samen met bassist Stan Callewaert en pianist Harrison Steingueldoir levert Van De Velde een mooi, erg ingetogen debuut Still af. Een album dat in al zijn eenvoud bewijst dat dit trio een grandioos talent herbergt.

Eenvoud dus. En dat merk je ook aan de bevreemdende hoes die een inkijkje biedt in een Vlaams stilleven. Een goed verlicht kerkje ergens in bosrijk gebied. Een still die verwijst naar een haast vervlogen tijdperk. Mooi werk van Robbe Callewaert. Ronduit prachtige hoes, die ons vaag doet denken aan een van onze favoriete platen, namelijk het op ECM uitgebrachte Survivor’s Suite van Keith Jarrett.

Geen toevallige referentie, want ook Jarrett weet hoe hij met een handvol pianonoten werelden van verbeelding kan oproepen. Het Belgische Donder doet er zijn voordeel mee, door net als Jarrett een erg minimalistische aanpak te hanteren. Dit trio verwijst in zijn werk ook naar andere ECM getrouwen, zoals pakweg Marcin Wasilewski of Stefano Battaglia.

Los van die namedropping valt gewoon op dat dit trio een erg internationale jazzsound heeft. Net ook door zijn eenvoud, door een erg spontaan tot stand gekomen groepsdynamiek waarin elk lid zijn zeggingskracht heeft. In een kleine veertig minuten neemt Donder de luisteraar mee op een reis die het vooral moet hebben van sfeer en donkere, aan David Lynch en Hitchock verwante vibes. Toch is het ook zo dat we zelfs na meerdere luisterbeurten niet direct de hand kunnen leggen op de aantrekkingskracht van deze band.

Inhoudelijke thema’s zouden eenzaamheid kunnen zijn, net als verlies (Adem) en tijd (Welle). Het zou overigens meer dan zonde zijn om tracks te gaan isoleren, want dit is een erg mooi, kundig en met veel liefde voor de jazzmuziek in elkaar gestoken werkstuk, dat met hulp van Stijn Cools (Granvat) opgenomen geraakte.

Het levert een klein atmosferisch pareltje van een album op, dat onmiskenbaar cinematografische kwaliteiten heeft. Muzikaal ligt de grote sterkte van de band in hun gezamenlijke zoektocht, in het vertrouwen ook dat ze in elkaar als muzikanten en als individuen hebben. En in die zoektocht improviseren ze, net zoals de allerbeste jazztrio’s dat doen.

Still is een pracht van een suggestief, verbeeldingsrijk album met muziek die een heerlijke plaats is om net als de groep in te schuilen en volledig in te verdwalen.. . Neem gerust zelf de proef op de som of trek naar een van de concerten die de groep vanaf April in binnen- (o.a. Trefpunt, Gent) en buitenland (Denemarken) speelt.