×

Donder

Keukenpraat

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: W.E.R.F.

Keukenpraat Donder Eigentijds 4.5 Donder – Keukenpraat Written in Music https://writteninmusic.com

Binnen dat onderhand fameuze legioen nieuwe frisse Belgische bands die vanuit de jazz allerlei nieuwe muzikale grenzen verkennen is Donder ook al zo’n bijzonder trio. Hun nieuwe, derde, album Keukenpraat is een intrigerend geheel waarbij de muziek stukje bij beetje en dan volledig onder de huid kruipt.

Donder heeft in pianist Harrison Steingueldoir, bassist Stan Callewaert en drummer Casper Van De Velde drie zeer avontuurlijk denkende en spelende muzikanten die zich niets aantrekken van wat populair of publiekaantrekkend werkt. Zij gaan volledig hun eigen ondoorgrondelijke muzikale weg.

Keukenpraat, nog maar een half jaar uit na de gelijknamige voorganger, is wederom een flinke progressie in hun muzikale evolutie. Deze maal zonder de hulp van de Deense alleskunner Lars Greve, onderzoekt het trio met de vrijheid van geest de raakpunten tussen jazz, nieuw klassiek, ambient en minimal. Muziek die we in de volksmond tegenwoordig zo mooi eigentijds noemen.

De composities op Keukenpraat zijn zo divers als prikkelend. Verschuiven van pure, fraai ingehouden pianoklanken naar tracks vol dwarse ritmes en stuurse percussie (is dat geen balletje op een tafeltennis bat dat we op de achtergrond horen in de albumopener Dinosaurus 1?). Dan weer lijkt er iets van een duidelijke compositie te zijn (Paul, Dancing) maar de mannen schieten net zo graag volledig de andere vervreemdende ritmische kant op (Don’t Stop, It Feels Like Paradise).

Steingueldoir is de enige in de band die zich met zijn spel duidelijk als pianist aandient. Callewaert bespeelt zijn bas vrijwel continue met de strijkstok om het optimale effect in de composities te krijgen of is even helemaal niet te horen en Van De Velde is meer met klank dan echte percussie bezig. Het maakt het totaalgeluid van het jonge Donder er heel bijzonder, vaak in eerste instantie ondoorgrondelijk en vervolgens heel intrigerend op.

Net als hun vorige twee albums is Keukenpraat (alsof hun muziek met die term naar iets normalers wordt terug gebracht) een buitengewoon album. Een album boordevol ijzersterke ideeën tot composities gesmeed die je optimale aandacht verdienen. Heel bijzonder hoe ze Elliot Smiths Alphabet Town bewerken ook. Pas laat in de bewerking hoor je pas de melodielijn van de song. Ze halen de song helemaal uit elkaar om uiteindelijk tot de essentie terug te komen.

Donder is als geen andere band. Volledig in hun eigen idioom ontwikkelen ze zich verder op hun onnavolgbare muzikale weg. Wat een genot om dit jonge trio te mogen volgen. Keukenpraat is hun beste plaat tot nu toe maar je voelt aan alles dat Steingueldoir, Van De Velde en Callewaert tot nog veel meer nog mooiers in staat zijn.

Keukenpraat is uit via W.E.R.F. Records.



  1. Dinosaurus 1
  2. Don't stop, it feels like paradise
  3. Alphabet Town
  4. Tuimelen
  5. Keukenpraat
  6. Nostalghia
  7. Paul, Dancing
  8. I Remember Oranges
  9. Izgnanie
  10. Alpeis
  11. Eksters