Twee jaar terug kwam van dit muzikale duo De Groote – Faes het debuut En Route uit. Nu ligt de opvolger Symphony For 2 Little Boys in de winkels, waarop het duo gezelschap krijgt in de vorm van producer Nicolas Rombauts (Dez Mona, Matt Watts,..) en de legendarische New Yorkse trompettist Dave Douglas die op drie tracks een erg knappe bijdrage levert.

Enerzijds is er de erg expressieve gitarist Bruno De Groote, een veelgevraagd muzikant die allerlei muzikale richtingen inslaat (jazz, pop, rock, roots, world, ambient,..). Sinds 2012 vormt hij een muzikaal duo met bassist Ben Faes (o.a. Orquesta Tanguedia, Tijgers Van Eufraat, TREsBASSE,..) wiens muzikale wortels eerder bij jazz, klassiek, en tango aanleunen. Zo werkte Faes al samen met Raymond Van Het Groenewoud, gitarist Fernando Lameirinhas, Roland Van Campenhout en vele anderen in de pop, folk en blueswereld.

Ondanks het relatief beperkte instrumentarium (een akoestische bas en een elektrische gitaar) weet het duo een erg uiteenlopende mix te brengen die de ene keer wilde, energieke jazz laat horen om vervolgens te verschuiven naar delicate intimiteit. Het voordeel van de beperking zit in de bijzonder grote flexibiliteit en wendbaarheid, zeker als je erg flexibele muzikanten hebt die elkaar probleemloos verstaan.

Net als op debuut En Route duiken er op het nieuwe, deels in Antwerpen deels in Gent opgenomen Symphony For 2 Little Boys een wel érg gevarieerde set songs op. Het nieuwe materiaal komt vlot voorbij en klinkt bovenal erg fris. Dat beide muzikanten ruimschoots ervaring hebben en meesterlijk omgaan met hun instrument, wordt ook op dit album duidelijk. Zo geurt het gitaarspel van De Groote naar jazzhelden als Django Reinhardt, maar even goed naar de subtiele zeggingskracht van een Bill Frisell terwijl Faes met zijn solide baslijnen een fraai tegengewicht vormt. Meer zelfs, want net hij ligt aan de basis van het gros van de nieuwe composities.

De tracks met inbreng van Dave Douglas (de klezmer meets hitsige jazzfunk op Manifesto , Endormi en Fermeture – dat nogal sterk aanleunt bij de Masada opnames van John Zorn) zijn hoogtepunten die evenwichtig verspreid zijn over het album. In de wereld die ze samen bouwen gaan avontuur, improvisatie en experiment een geweldig huwelijk aan. Douglas schittert uiteraard, maar De Groote en Faes doen dat zelf ook. Zo krijgen we een juweel van een album, waarop de meest uiteenlopende inspiraties en geluiden een plaats krijgen.

Symphony For 2 Little Boys is het meest uitgesproken een verhaal van interactie en samenwerking. Dit album is erg rijk aan beelden, aan geluiden. Dat is onder meer te horen in het grootstedelijke Le Métropolitain dat internationale klasse is, op het kruispunt tussen hedendaags klassiek en swingrockende jazz. Of Bastien, dat aanvankelijk een eerbetoon was aan Sebastian Bach. Kleine verhaaltjes (Help I Need It) horen we, van het weemoedige, traanvochtopwekkende De Eenzame Treurwilg tot Ballade Mignonne, dat het album wondermooi afsluit.

U hoort: we zijn alweer erg enthousiast. En zo hoort het ook, want dit duo speelt met een zelden gehoorde flair en overtuiging al uw verwachtingen naar huis en dat in een pracht van een productie door Nicolas Rombouts , die wat zacht bruisende electronica en geluidseffecten toevoegt aan Les Lunes. Laat deze two boys gerust bezig met hun toys. Een warm aanbevolen topalbum.