×

Concert

07 november 2018

Jazzfest Berlin 2018

De gitaar centraal op slotdag Berlin Jazz Fest 2018

Geschreven door: Dick Hovenga

Label: Nonesuch Records

Het weldadige programma van Berlin Jazz Fest 2018 had een bijzondere afsluitavond in Haus der Berliner Festspiele, de grootste zaal van het festival. Met de gitaar centraal waren er maar liefst drie concerten te zien.

Gitarist Kim Myhr mag voor het grote publiek een niet zo bekende naam zijn, in het jazzcircuit zingt zijn naam al een tijdje behoorlijk rond. Aangewakkerd door zijn fascinerende project You/Me waar wij eerder ook al over schreven. Dat bijzondere project bracht hij vanavond voor het voetlicht. Het album bevat twee lang uitgesponnen stukken waarbij de gitaar de leidraad is en de vermenigvuldiging daarvan in combinatie met pakkende ritmes een bedwelmende sfeer teweeg brengen.

Myhr is een laag over laag opbouwer. Voor het album laagde hij maar liefst 15 gitaarpartijen over elkaar heen om de sound te krijgen die hij in zijn hoofd had. Er zit dan ook vanavond een grote band, met alleen al vier gitaristen, op het podium om het geluid van het album te evenaren en opvallend genoeg, lukt dat moeiteloos. Wat een prachtige composities zijn het toch die Myhr schreef en opnam. Juist door het repeterende karakter van de composities en de warmte van de klanken ontstaat een droomachtige sfeer die je optimaal de muziek in trekt.

Myhr is een geluidskunstenaar die met simpele middelen iets heel bijzonder teweeg kan brengen. Steeds met heel kleine veranderingen weer een extra verdieping in de composities kan aanbrengen. You/Me is een project waar repetitie je, hoewel de muzikale lading verstild is, naar haast tranceachtige sferen brengt, Zeer bijzonder begin van de avond.

Mary Halverson Octet

Mary Halverson had zich gedurende het festival als Artist in Residence al van vele kanten laten zien maar met haar octet mocht ze op de slotavond nog eenmaal optimaal gloriëren. Want wat een geweldig octet heeft ze toch en wat een verrassende composities spelen ze. Onvoorspelbaar alle hoeken van de jazz opzoekend, dan weer ingetogen dan weer avant-garde uitbundig.

Met bassist John Hebert (ook Fred Hersch Trio) en de geweldige drummer Tomas Fujiwara als driving force, een wel heel fijne blazerssectie, zelfs een verrassende pedal steel maar vooral Halverson zelf, werd er een concert gegeven dat zonder twijfel de aanloop zal zijn naar veel meer Mary Halverson Octet concerten in Europa. Een concert als geen ander dat optimaal de diverse sferen van jazz viert en met zoveel klasse en energie gebracht wordt verdient gewoonweg elk mooi podium ter wereld.

Bill Frisell

Aan legende Bill Frisell was het de schone eer de avond en dus ook het festival af te sluiten. Hij deed dat gezeten op een kruk, mooie roodgekleurde verlichting er bovenop, met de grote klasse die hij in zich heeft. Met zijn laatst verschenen album Music Is als basis speelde hij een ingetogen set waarbij hij met loops zijn gitaarspel verrijkte en het concert naar grote hoogten optilde. Het blijft een zeer aangename ervaring om Frisell live te zien. Hij lijkt zijn spel puur op inspiratie en wat maar in hem opkomt op te bouwen. Het grote gemak waarmee hij speelt gecombineerd met een wondermooi geluid maakten Frisell een droomafsluiter.

De erg mooie set werd nog even extra mooi afgesloten toen Frisell Mary Halverson het podium ophaalde voor de toegift. Ze kennen elkaar, hebben al vaker met elkaar gespeeld (onder meer op Jazz Middelheim) en brachten dit jaar met The Maid With The Flaxen Hair: A Tribute To Johnny Smith zelfs samen een album uit. Een album dat door velen over het hoofd werd gezien omdat het op een wel heel klein label uitkwam. Het stuk dat ze als de toegift speelden maakte echter wel heel erg duidelijk dat het album meer dan de moeite waard moet zijn. Snel op zoek dus.

Foto’s: Camille Blake

Meer Jazzfest Berlin 2018: