Er beweegt wat in de Belgische jazzscène. Zo speelde STUFF. zich recent met hun opgemerkt debuut in de kijker, speelt Dans Dans (het trio Dockx-Lyenn-Cassiers) al geruime tijd de pannen van het jazzdak en zelfs een rocker (Barman) laat zich maar al te gewillig koppelen aan een jazztalent extraordinaire (Robin Verheyen) bij TaxiWars. In de marge van de stilaan welbekende namen bevinden zich ook andere fascinerende artiesten, zoals onder meer Brzzville, Nordmann, Keenroh en De Beren Gieren.

De Beren Gieren is het project rond multitalent en improvisator Fulco Ottervanger. Na twee albums (A Raveling en Werklich Welt So) en een in Lubljana opgenomen liveset met de Portugese trompettiste Susana Da Santo Silvas (A Detour Fish op Clean Feed Records) levert het trio Ottervanger – Van Pée – Segers nu het in hometown Gent opgenomen ‘One Mirrors Many’ af.

Samenwerking is in de jazzwereld een vast devies. Ook de verbelgde nederlander Ottervanger reikt met zijn vele projecten de hand aan andere muzikanten; ook buiten de jazzscene. Denk hierbij aan zijprojecten zoals Beraadgeslagen (met Lander Gyselinck) en Stadt, waarin onder meer jazz, psychedelica en indierock elkaar vinden.

Op het nieuwe album One Mirrors Many injecteren De Beren Gieren hun jazzy sound met pulserende elektronica. Ze verzetten nogmaals de eigen bakens door steevast op zoek te gaan naar nieuwe, muzikale mogelijkheden, naar nieuwe, muzikale werelden.

Schaduwleven zoekt nog vaste grond. Een handvol aangeslagen pianonoten die het gevecht met de stilte aangaan in zwart-witte tinten. Heel traag en intiem wordt de ziel van de luisteraar geraakt. Naadloos gaat de suite over in dwingende, dwarse, rebellerende jazz (Rebel Jazz To Rebel Against). Naast de jazzy piano komt de percussie (Simon Segers) even de show stelen. En als ook de contrabas van Van Pée zich ermee komt moeien, gaat het trio er helemaal voor.

De focus ligt op improvisatie. Het resultaat is dat het trio weliswaar vertrekt vanuit een eerder klassieke opstelling (drums/bas/piano), maar al improviserend het groepsgeluid herwerkt met elektronische elementen van eigen fabricaat. Het resultaat is er dan ook naar. Dit soort releases is van een adembenemend internationaal niveau. Een klein dorpje als België mag meer dan trots zijn op dit trio.

Na de spanning volgt de korte instrumental Broensgebuzze 8. In net geen anderhalve minuut wordt schoonheid tastbaar gemaakt. Zo tussendoor vinden we enkele korte, naamloze improvisaties die telkens weer nieuwe ideetjes en invalshoeken laten horen, waardoor grip krijgen op het geheel wat moeilijker wordt.

De groep speelt met taal (La Laisse Lointaine) en geeft zo aan dat ze ook over humor en zelfrelativeringsvermogen beschikt. Hoogtepunt is het ruim tien minuten spannende (De Zachte Jacht Op De) Volkswolf. Na een wat zachtere aanloop mondt de compositie uit in een climax van jewelste waarbij het trio voluit kan schitteren. Na Broensgebuzze. Nr 7 is het alweer tijd om wederom van plinke plinke te doen. Muziek Weet Niks is, naast een schone gedachte, wederom een hoogtepunt.

Alweer een kaleidoscopische jazztrip, die de luisteraar sprakeloos achterlaat. En dan is er een alleraardigst titelloos coda. Anderhalve minuut.

De Beren Gieren maken met One Mirrors Many een van de allerbeste jazzreleases van het moment. Ook live blijkt het trio niets minder dan een ware sensatie te zijn, wat bewezen wordt door de nu al erg internationaal ogende concertagenda. Topband, topschijf. Ga hen zeker live aan het werk zien.