×

Concert

13 juli 2015

Dawn of Midi! Dawn of Midi!! Dawn of Midi!!!

Geschreven door: Dick Hovenga

• fotografie door Wouter Schenk

Met een geniale set van Dawn of Midi als absoluut hoogtepunt beleefde North Sea Jazz 2015 zijn laatste dag. Het trio uit Brooklyn was onweerstaanbaar in een lang uitgerekte set die tot een hypnotiserende sfeer werd opgetrokken.

Zoals vooraf al te zien was had North Sea Jazz 2015 op vrijdag het meest aansprekende programma en waren de zaterdag en zondag, vooral in de grote zalen, wat minder interessant. De Maas had met het concert van het Metropole Orkest met Laura Mvula dan wel een erg mooie opening. Het concert dat vorig jaar zomer in de Royal Albert Hall zijn première beleefde en later dat jaar een fraaie heropvoering in Paradiso vond ook in de Maas een fijn publiek. Natuurlijk wordt het nu bar tijd dat Mvula eens met nieuw werk komt maar deze fijne samenwerking vond op NSJ een mooie reprise.

Reeds vorig jaar schreef ik in de recensies dat de Yenisei een nogal moeilijke zaal is. Te hoog podium, te laag plafond, moeilijk geluid en vaak bloedhete zaal. Om niet door te blijven zeuren heb ik de zaal dit jaar grotendeels gemeden. Al wilde ik het concert van Gideon van Gelder dit jaar niet missen. Maar het probleem met het moeizame geluid openbaarde zich dit jaar ook weer. Net als bij het concert van Boy Edgar prijswinnaar 2014 Jeroen van Vliet. (En de avond daarvoor ook al bij Artist in Residence Han Bennink). Dan snel naar de Madeira. Een geweldige zaal met een heerlijk geluid en een koele temperatuur. Daar gaven achtereenvolgens Rudresh Mahanthappa, Bill Frisell en Reinier Baas fijne concerten. Al was het Tigran Hamasyan die de sfeer er met een uitstekende set met zijn trio helemaal optimaal maakte. Wat een geweldige en super levendige pianist is Hamasyan toch.

Wat jammer dat de Braziliaanse legende Tom Ze verstek moest laten gaan maar wat fijn dat Zuco 103 weer terug is. De Conga, waar het middengedeelte stoelen heeft, was niet de meest uitgelezen plek voor een band die juist tot dansen aanzet. Ze hadden daarnaast met gemak de Maas vol gekregen en tot de nok aan het dansen. De brazilectro van de band en de charme van Lilian Veira bracht een ouderwets goede sfeer teweeg. Heerlijk om de band weer in het Nederlandse circuit terug te hebben. We hebben ze gemist!

De helemaal in nok van Ahoy gelegen Volga bleek dit weekend de absolute ontdekplek. Was het op zaterdag de Franse Thomas Enhco die met zijn trio het dak eraf speelde, zondag was dat het uit Brooklyn afkomstige trio Dawn of Midi. Hun vervreemdende sound, die met een merendeels afgedempt piano en basgeluid en naar Electronic gerichte drumpartijen gespeeld wordt , leek live nog fascinerender dan op hun meesterlijke album Dysnomia. In één lange hypnotiserende set, zonder pauzes, werd een adembenemende, haast bedwelmende sfeer neergezet die onvergelijkbaar was met alles wat er deze zondag te zien was. Heel snel terug naar Nederland halen voor nog meer weergaloze concerten als deze.

Volcan

Waar eerder al trompettist Aviahi Cohen met zijn ondertussen vermaarde Triveni een uitstekende set speelde was het laat op de avond ook het rond de geweldige pianist Gonzalo Rubalcaba geformeerde Volcan dat de Hudson op z’n kop kreeg. De virtuoze moderne latinjazz, met natuurlijk de overduidelijk Cubaanse invloeden van Rubalcaba, waren een lust voor het oor. Met Armando Gola op bas, Horacio ‘El Negro’ Hernandez op drums en Giovanni Hidalgo op percussie is de band dan ook een waar fenomeen te noemen. Dat de mannen al jaren samen spelen en dus perfect op elkaar ingespeeld zijn en dus altijd volop het muzikale avontuur zoeken maakte dit optreden tot een ander hoogtepunt van de zondag.

Terzijde: Het was jammer en verrassend dat er helemaal geen Britse Jazz-acts op het programma stonden. De laatste jaren is wel heel duidelijk geworden dat juist de Britse jazzscene zich doet gelden als vooruitstrevend en de grenzen van jazz nog verder oprekt. Een paar van deze acts hadden nog meer vuur in het programma kunnen brengen, zoals Guillaume Perret dat met zijn Electric Epic zaterdag en Dawn of Midi dat zondag deden. Ook was het raar dat juist de Artist in Residence Han Bennink dan weer in de moeilijke Yenisei speelde of heel vroeg in de programmering (zondag). Als je iemand dan Artist in Residence maakt, en vooral een Nederlandse legende als Bennink, zet hem dan prominent neer op de juiste plek in de programmering en in de juiste zaal zodat zoveel mogelijk mensen hem kunnen zien.

Lees meer over North Sea Jazz 2015: