De jonge trompettist Christian Scott heeft met zijn net verschenen album ‘Yesterday You Said Tomorrow’ een van de allerbeste jazz albums in jaren afgeleverd.  Met een uitgelezen set wist hij het bijna uitverkochte Bimhuis afgelopen zaterdag (6 februari 2010) subliem te overtuigen.

Zijn briljante versie van het door Thom Yorke, voor zijn gelijknamige solo album, geschreven ‘The Eraser’ bleek gelijk de fascinerende opener van het concert. De gelaagde melodie is in de handen van Christian Scott en zijn mannen sfeervol, spannend en emotievol. Het pianospel van Milton Fletcher, sowieso de grote ontdekking binnen zijn band, geniaal.

Het rete spannende ‘KKPD’ ,  de album opener van ‘Yestterday…’ wat je gelijk op het verkeerde been zet, volgde daar gelijk op. Het is zo’n compositie die je of gelijk zijn muziek inzuigt of die je niet trekt. Dat het publiek zaterdag aan zijn lippen hing was duidelijk. De briljante uitvoering was daar volledig debet aan. Een concert wat zo subliem begint kan nooit meer mis gaan.

Alles wat Christian en zijn band zaterdag speelden, een uitgelezen 4 composities voor de pauze, en een dikke uur set na de pauze (van weer eens 4 uitgesponnen tracks) was gefocust en geniaal. Bandleider en gitarist Matthew Stevens maakte van het ijzersterke ‘Angola, LA & The 12th Amendment’ een groot muzikaal feest. In een enerverende opbouw kon ook drummer Jamire Williams zijn grote klasse tonen. Ook albumtracks als ‘Jenacide’ en het geniale ‘An Unending Repentance’ overtuigen optimaal live.

In tekst kan Christian Scott een compositie nog meer diepte meegeven. Als hij voor hij ‘KKPD’ speelt, praat over een aanhouding door de politie, die puur op racisme gebaseerd is, is zijn tekst zo krachtig dat de compositie nog meer tot de verbeelding spreekt. Als hij datzelfde doet bij ‘Angola, LA & The 12th Amendment’ door te vertellen over een verkrachting die hij probeerde te voorkomen stuitert de emotie door de zaal. Juist zijn volkomen naturel manier van spreken en spelen maakt dat Christian Scott veel krachtiger en eigen overkomt dan zijn collega trompettisten. Het genie weet juist met weinig spel steeds de juiste emotie te tonen . De mannen van zijn band vullen hem daarbij met uitmuntend samen en solo spel aan.

In lange tijd niet een concert in het Bimhuis gezien wat zo spannend en overtuigend was. Laat hem snel terugkomen!

Foto’s: Marco Louter