De jonge Moses Boyd staat bekend als de Londense drummer die maar al te graag met iedereen meespeelt. Omdat drummen zijn leven is en het ontdekken van nieuwe muzikale wegen zijn grote doel. Met het succes dat hem ten deel valt komt ook het tijdsprobleem. Tegenwoordig kiest hij dus vaker zijn eigen weg met eigen projecten en producties. Het meespelen met zovele anderen betekent dan gelukkigerwijze ook weer dat iedereen graag met hem wil meespelen als hij eigen platen opneemt. Na diverse EP’s te hebben uitgebracht die juist een verschuiving naar een meer electronic kant laten horen heeft hij met Displaced Diaspora een eerste volledige album uitgebracht. Opvallend genoeg is het album een terugblik. Het bevat opnamen die hij al in 2015 maakte met vrienden Nubya Garcia, tubaspeler Theon Cross, zangeressen Zara McFarlane en Terri Walker en trombonespeler en arrangeur Nathaniel Cross. Ook bata-drummer Kevin Hayes en zijn band Grupo Eleggua en rapper Louis VI waren destijds van de partij. Het gaat dus om opnamen die stammen van net voor de explosie in Britse jazz die even later vanuit Oost-Londen zou gaan losbarsten. Het uitkomen van Displaced Diaspora is een uitstekende insteek om weer eens contact met Boyd op te nemen.

Boyd is eigenlijk, zoals die hele Oost-Londen jazz-bunch, constant op tour. Net terug vanuit Italië, waar hij met zijn band op een wijngaard dichtbij Venetië speelde, in regenachtig Londen krijgen we hem te pakken. ’De afgelopen jaren hebben vooral om het touren gedraaid’ vertelt Boyd. ‘Zowel in de band van Zara McFarlane als met Binker Golding als Binker en Moses. Vooral met Binker heb ik eindeloos veel en lang de wereld over gereisd. Als een scene als de onze zo fel in het licht komt te staan en zalen en festivals willen weten wat er aan de hand is, maar nog niet teveel geld willen uitgeven aan een grote band, boeken ze met veel gemak onze tweemansband natuurlijk. Daarnaast ging al snel het verhaal rond dat wij er met z’n tweeën altijd een hoop energie induwen. Dat betekende dat wij gelijk na het uitkomen van ons debuutalbum Dem Ones al heel veel konden spelen. Met ons tweede album Journey To The Mountain Of Forever werden dat nog veel meer concerten. We zijn eigenlijk tot een maand geleden (september 2018) zo hard bezig geweest dat we besloten hebben ons nu even op onze eigen projecten en bands te richten. Gewoon even weg van wat we met z’n tweeën doen. En dan ook even niet in elkaars bands te gaan zitten (lacht). Ons live album Alive In The East? (dat vlak voor de zomer uitkwam) is even ons laatste statement voorlopig’.

Ons gesprek gaat al snel over naar zijn eerste volledige solo-album Displaced Diaspora en waarom dat nu pas uitkomt. ‘In de tijd dat we de opnamen maakten was de urgentie om die uit te brengen er gewoon nog niet zo’ praat hij verder. ‘Natuurlijk was er al een Londen scene toen. Waar in de jaren dat ik begon, zo op mijn 16de, vooral clubs als Spice of Life en plekken als Good Evening Arts belangrijk waren kwam daar even later ineens de zeer belangrijke Jazz Re:freshed avonden bij. Dat waren de avonden waarbij de nieuwe jazzliefhebbende muzikanten zich verzamelden om te kijken waar iedereen mee bezig was, of om met elkaar mee te spelen. Vooral die avonden brachten de contouren van de nieuwe Britse jazz, en dan vooral die uit Oost-Londen, goed in kaart.

De opnamen in 2015 waren dus ook zelfs nog voor het openen van de Total Refreshment Center in Dalston, de club die uiteindelijk de laatste jaren het clubhuis van de jonge jazzmuzikanten werd, de plek waar echt iedereen speelde en de broedplek werd van alle coole bands die er nu rondlopen. (Zo vreemd dat dat de gemeente besloten heeft dat de club nu dicht moet in de wetenschap dat het juist zo’n broedplek voor talent is geweest. Ik vind het een echt onbegrijpelijk besluit). Natuurlijk was ik me bewust dat ik een geweldige groep muzikanten om me heen had en dat de opnamen te gek waren, maar er waren zoveel andere dingen te doen. De opnamen vonden plaats in maart van 2015, vak voordat Binker en ik ons eerste album als Binker & Moses uitbrachten en we volop op tour gingen. Ook startte ik vlak daarna met de opnamen van Zara McFarlane’s album derde en zeer belangrijke album Arise waarnaast ik als drummer in haar band ook door haar als producer gevraagd werd. Een zowel eerzame als leerzame klus die veel meer werk vergde dan ik vooraf had kunnen bedenken. Maar superblij met het resultaat dat juist ook omdat ik vanaf haar eerste plaat bij haar in de band speelde en we goede vrienden werden, haar echt een andere, meer persoonlijk kant op kon duwen. Arise is haar meest persoonlijke album, zowel tekstueel als muzikaal. Toen we daarna met een flinke serie Arise optredens onderweg waren en al snel daarna ook Journey To The Mountain Of Forever en er nog veel meer concerten te verzorgen waren, raakten de opnamen uit 2015 vrijwel geheel uit mijn hoofd’.

‘Eigenlijk pas een paar maanden geleden, met de Britse jazz op volle stoom, leek het me een goed idee de opnamen uit te brengen. Als een tijdsdocument van waar we allemaal vandaan komen’ vertelt Boyd verder. En met de titel als soort van mysterieuze uitleg daarover (lacht). Het voelt wel een beetje als een omgekeerde volgorde omdat mijn laatste release de Absolute Zero EP was, een verzameling van meer elektronisch getinte tracks die ik einde vorig jaar opnam. Maar tegelijkertijd laat het zien waar ik ook vandaan kom. Diversiteit in muziek is voor een muzikant heel belangrijk. Het van alles uitproberen. Ik houd er niet van me aan één muziekstijl vast te houden’.

We krijgen het over zijn platenlabel Exodus en de kracht van de DIY methode ‘In een periode dat ik over muziek uitbrengen begon na te denken en met platenmaatschappijen begon te praten merkte ik al snel dat ik de meeste deals die ze aanboden vreemd vond en oneerlijk. In gesprek met Steven Ellison (bekender als Flying Lotus natuurlijk) en pratend over zijn geweldige platenlabel Brainfeeder, besloot ik vervolgens een eigen label te starten en het net zo als hen te gaan doen. Het feit dat ik dan muziek kan uitbrengen wanneer en op welke manier ik wil zonder dat er iemand is die zich daar tegenaan kan bemoeien voelde heel goed. En omdat ik heel veel muzikanten hoorde klagen over hun deals voelde het ook goed om alleen de stress van een eigen label te hebben en niet de frustraties van een gecompliceerde of foute deal. En ik kan alleen mezelf erop aan kan spreken als zaken niet zo verlopen als gehoopt. Natuurlijk zijn alle investeringen, het betalen van een studio, het laten ontwerpen van de hoes, het laten oppersen van platen en alle promotie die gedaan moet worden voor mij. En vergis je niet, dan gaat het gelijk om veel geld. Maar als ik nu 2000 albums pers en deze zowel over de winkels verspreid als dat ik ze bij optredens verkoop, verdien ik heel wat sneller mijn opnamen/studiokosten weer terug. Ik ben een groot vinylliefhebber dus alles wat ik uitbreng komt sowieso op vinyl uit. Met Displaced Diaspora heb ik nu ook voor het eerst een CD en natuurlijk staat mijn werk ook op de digitale platforms, ondanks het feit dat de opnamen daar wel heel erg veel beluisterd moeten worden om er iets van geld van terug te zien. De nieuwe digitale wereld mag nog wel flink wat verbeteringen voor muzikanten zien. Al heb ik dan weer het voorbeeld dat ik mijn eigen muziek zelf uitbreng dus dat er een tussenpartij die ook geld wil ontbreekt’.

Sinds een paar maanden heeft Boyd ook een eigen radioshow. Niet zoals verwacht bij het Worldwide FM van Gilles Peterson een man die die hele Britse jazzscene met zoveel aandacht op de radio en anders via zijn platenlabel Brownswood Recordings optimaal helpt en onder de aandacht blijft brengen. ‘De BBC belde me op of ik op hun Radio1 een jazzshow wilde gaan doen. Een enorme eer natuurlijk en een nog groter teken dat ze de jonge jazzgarde heel serieus nemen’ vertelt Boyd. ‘Ik heb besloten dat mijn show dus niet alleen mijn grote helden uit het verleden met tracks in de set-list moest hebben maar dat ik ook mijn jazz vrienden optimaal kan ondersteunen. Mooi om te zien dat ik naast het grootse werk dat Gilles en ook Jamie Cullum voor de jonge Britse jazz hebben gedaan nu ook mijn steentje kan bijdragen. We hebben nog best veel werk te verzetten voordat de nieuwe jazz golf over heel Engeland en de rest van de wereld spoelt dus nu ik daaraan mee kan helpen voelt dat iets heel groots’.