×

Recensie

Jazz

05 april 2012

Brad Mehldau Trio

Ode

Geschreven door: Dick Hovenga

Uitgebracht door: Nonesuch Records

Ode Brad Mehldau Brad Mehldau Trio Jazz 4 Brad Mehldau Trio – Ode Written in Music https://writteninmusic.com

Na ruim 6 jaar verschijnt er met Ode eindelijk weer een album van het Brad Mehldau Trio. Ode is het eerste studioalbum van het Brad Mehldau Trio sinds House On The Hill uit 2006.

Natuurlijk speelden Mehldau, bassist Larry Grenadier en drummer Jeff Ballard (de vervanger van de originele drummer Jorge Rossy) daarna nog als back-up band voor de fantastische duo albums van Mehldau met meester gitarist Pat Metheny en werden er live albums van het Trio uitgebracht. Ode brengt het Trio weer in volle studio glorie bijeen in 11 door Mehldau geschreven opvallende composities. Zoals de titel aangeeft zijn de composities odes, tributes aan bekende en minder bekende helden van Mehldau.

Zo is de albumopener M.B. een imponerend monument voor meester saxofonist Michael Brecker, Twiggy opgedragen aan het Britse model uit de jaren 70, Kurt Vibe opgedragen aan gitarist Kurt Rosenwinkel en Eulogy for George Hanson ter herinnering aan het bekende Easy Rider karakter.

Muzikaal zoeken Mehldau en zijn Trio een andere spanning op dan we van hen gewend zijn. Dat was ook bij de optredens in het Bimhuis van een aantal weken geleden te horen. De verdieping zit in een avontuurlijk spel dat veel meer in de jazz improvisatie ligt dan voorheen en soms in het pianowerk atonaal dan weer melodisch is. De composities lenen zich daar uitstekend voor. De lyrische Mehldau horen we gelijk in het titelnummer terug maar op de rest van de composities is het soms even wennen voor de verstokte Mehldau luisteraar. Maar zoals alles gaat ook Mehldau verder in ontwikkeling en blijkt het album na een aantal luisterbeurten nog net zo prikkelend als bij de eerste keer. Opvallend is trouwens dat het gros van de opnamen van Ode reeds werden opgenomen in november 2008 en maar 3 composities in april van 2011 en daarmee dus ook alweer van een jaar terug afkomstig zijn. Hoe bizar is die catalogus van Mehldau opgebouwd (House On The Hill werd in 2005 uitgebracht en bevatte opnamen uit 2002). Er is bij Mehldau dus niet echt peil op te trekken in wat voor richting hij nu weer bezig is, omdat hij dus constant in ontwikkeling lijkt.

Hoogtepunten van het album zijn het wonderschone titelnummer, Dream Sketch, Bee Blues (Mehldau’s opvallende link naar Theloniuos Monk) en het imposante Eulogy for George Hanson. Maar ook het bizar ‘swingende’ Stan The Man en het door Mehldau begeesterde Twiggy zijn imposante composities, zonder de rest van het album te kort te doen. Ode is gewoon weer een uitstekend album van Mehldau, Grenadier en Ballard.



  1. M.B.
  2. Ode
  3. 26
  4. Dream Sketch
  5. Bee Blues
  6. Twiggy
  7. Kurt Vibe
  8. Stan The Man
  9. Wyatt's Eulogy For George Hanson
  10. Aquaman
  11. Days Of Dilbert Delaney