Brad Mehldau
10 Years Solo Live
Dat Brad Mehldau ook op eigen kracht volledig weet te overtuigen hebben we de afgelopen jaren optimaal mogen beleven. Zonder zijn fameuze trio, of binnen samenwerkingsprojecten met Pat Metheny of Mark Guiliana (Mehliana), wist hij al net zo hard de essentie van composities te raken.
Met het uitbrengen van 10 Years Solo Live, een 4 CD’s of 8 LP’s tellende verzamelaar, heeft hij een wel heel mooi overzicht van zijn solowerk in kaart gebracht. Afkomstig van 19 Europese optredens en onderverdeeld in onderdelen Dark/Light, The Concert, I Intermezzo/Rückblick en E Minor/E Major. Zoals Mehldau het zelf zegt: ‘Although it totals around 300 minutes, the order of songs is not arbitrary, and I have tried to tell a story from beginning to end in the way I’ve sequenced it. There is a theme and character given to each four-side set’.
10 Years Solo Live is een overzicht die de diversiteit van de pianist in volle glorie laat horen. Zijn fascinerende/geniale interpretaties van alternative standards als Knives van Radiohead, Dream Brother van Jeff Buckley of Teardrops van Massive Attack zijn fenomenaal. Maar ook in Intermezzo in B flat Major van Brahms en My Favorite Things van Rodgers and Hammerstein en jazz standards als Monk’s Mood van Thelonious Monk en This Here van Bobby Timmons laat hij horen een absolute virtuoos te zijn. Luister daarnaast ook eens naar zijn bewerking van Black Bird van The Beatles. Hij begint prachtig met het thema dat de song zo vermaard maakte en slaat dan vervolgens met zijn rechterhand een fraaie andere weg in zonder met zijn linkerhand het thema te verliezen.
10 Years Solo Live is met 4 CD’s/8 LP’s, in totaal ruim 5 uur muziek, wel heel erg veel maar als je de albums met mate tot je neemt heb je een van de meest essentiële Brad Mehldau albums te pakken. De compilatie van live optredens geven een prachtig beeld van de pianist Mehldau die zowel prachtig verstild als gevaarlijk knallend over de toetsen kan gaan. Zijn diversiteit in spel maakt deze set opnamen onoverwinnelijk en uitermate intrigerend. Als je bijvoorbeeld hoort hoe hij het prachtige Jigsaw Falling Into Place van Radiohead verbouwt ben je compleet sprakeloos. Een volledig herdefiniëring van de song.
De jazz lijkt soms ver weg als je puur naar de lijst van componisten kijkt die songs schreven die hij solo interpreteert, maar laat je niet misleiden. Hoewel in de soloconcerten zijn klassieke achtergrond veel prominenter naar voren komt, hij ook vele klassieke stukken laat horen, klinkt de jazz altijd door in alles wat hij speelt. Zijn virtuoze techniek, waarbij het echt soms lijkt alsof hij 3 handen heeft, helpt hem in elk van de stukken optimaal te overtuigen. Het is sowieso fascinerend Mehldau zo hard aan het werk te horen. Dat hij na zoveel jaren nog steeds met zoveel energie en overtuiging het publiek wil overtuigen pleit zeer voor de man die al zoveel voor de jazz betekend heeft. Het meesterlijke 10 Years Solo Live bewijst meer dan eens zijn grote klasse en waarde voor de jazz.
