Gitarist Bill Frisell is al jaren een van de meest productieve musici op diverse gebieden. Onlangs heeft hij op Tzadik Silent Comedy, een solo-album, uitgebracht en nu op het net gerevitaliseerde OKeh-label Big Sur, komt hij met een kwintet met naast hem drie strijkers en een drummer: Jenny Scheinman, viool, Eyvind Kang, viola, Hank Roberts, violoncello en Rudy Royston op drums, een combinatie die hier schitterend uitwerkt. Het is een ideale keuze voor de (zoveelste) restart van OKeh, het roemruchtige, 1918 door Otto K. E. Heinemann opgerichte label, dat in het verleden grote musici als Mamie Smith, Sidney Bechet, Bix Beiderbecke, Louis Armstrong. Duke Ellington, Johnny Guitar Watson, Little Richard en Curtis Mayfield herbergde.

Het album is een opus van epische dimensies dat tijdens een periode van afzondering in de Bergen van Big Sur aan de Zuid-Californische pacifiek-kust, tussen Santa Cruz en Santa Barbara gelegen, als opdracht-werk van het Monterey-festival ontstond. Daarna kreeg het samen met genoemde musici gestalte en ging in September 2012 tijdens het festival in première. Het openingsstuk, The Music of Glen Deven Ranch, benoemd naar de plek waar Frisell verbleef, geeft niet alleen iets van het grootse, indrukwekkende berg-zee-panorama weer, het opent ook een weidse muzikale horizon die in de achttien volgende stukken in uiteenlopende gedaanten opdoemt. Frisells’s gitaar is daarin het ideale verbindingselement tussen dolende, glinsterend-glimmende strijkers en de robuste drums van Royston. Alle steeds weer opdoemende prietpraat over de perifere rol van strings in jazz en geïmproviseerde muziek wordt door deze muziek grondig gelogenstraft. Het is indrukwekkend hoe uiteenlopende muzikale reminiscenties hier in een sterk Oosters geladen sfeer samenvloeien met in ieder stuk weer een andere invalshoek. Het lijkt alsof de werking van de stilistische zwaartekracht opgeheven is. Het zijn niet alleen schitterende vergezichten, verheffende luchtspiegelingen maar ook de scherpe kanten en de kracht van de rotsen die doorklinkt. Bij alles mengen de snaar-klanken zodanig dat één vloeiende, gelaagde klank ontstaat, waar de klankmogelijkheden van alle instrumenten – los van de geëikte orkestrale rol – optimal tot werking komen. Een grandioos album!

Het Big Sur programma is deze maand op verschillende festivals en podia in Europa te zien, o.m. Copenhagen en Molde. Frisell tourt als sextet met nog een viool meer (Carrie Rodriguez). Geen concerten in Nederland, Northseajazz niet en andere plekken ook niet. Frisell speelt bovendien een aantal concerten met Big Sur bewoner Charles Lloyd. Frisell’s stuk The Animals deelt veel karakteristieken met Lloyd’s stuk Pilgrimage To The Mountain van het album Notes From Big Sur (zie video-link). Het landschap heeft zich bij beiden op sortgelijke wijze ingeschreven.

VIDEO
Bill Frisell 5: The Animals

Charles Lloyd 4: Pilgrimage To The Mountain / Requiem (Notes From Big Sur, 1991 – Anders Jormin (b), Bobo Stenson (p), Ralph Peterson (dr))