In de jazz horen we regelmatig de invloeden van klassieke muziek terug, soms overduidelijk, soms wat minder aan de oppervlakte. Van oudsher is de jazzmuzikant gefascineerd door de klanken van het muzikale impressionisme. Zo ook het trio dat we op deze mooie zomerse ochtend in Bolzano treffen in het Mueseion Passage aan de rand van het centrum, tijdens het bijzondere Südtirol Jazz Festival Alto Adige.

Artist in residence Marco Mezquida, pianist afkomstig uit Spanje, die de leiding had tijdens het openingsconcert afgelopen vrijdagavond, slaagt erin op een moderne wijze de muziek van de Franse componist Ravel nieuw leven in te blazen. Dit doet hij samen met de Cubaanse cellist Martín Meléndez en Spaanse drummer Aleix Tobias.

In de koele hal in museum voor moderne kunsten Museion weet dit trio me te grijpen met intrigerende arrangementen; Mezquida bewijst zich een meester in het interpreteren, aanvullen en verrijken van andermans werken. Het publiek is in grote getale aanwezig in deze (koele) ruimte met geweldige akoestiek. Tijdens dit optreden passeren natuurlijk klassiekers als de Bolero de revue, maar ze worden verreikt met een groovende improvisatie en op virtuoze wijze uitgeplozen en opnieuw opgebouwd, op geheel eigen wijze. De originele composities blijven herkenbaar, maar toch ontstaan er totaal andere nummers.

De intensiteit van het spel van dit bijzondere gezelschap is ook noemenswaardig. Zonder te overrompelen pakken ze me bij de lurven, vloeiend spelend, dynamisch ook (Tobias aait bij vlagen zijn drumkit). Mezquida heeft een opvallend fluwelen aanslag en organisch spel. Cellist Meléndez geniet duidelijk van de samensmelting; wat een passionele muzikant. Ravel’s Dreams boeit van begin tot eind en is een betoverend sprookje. Eind goed, al goed.