×

Recensie

Jazz

16 februari 2018

Bestiaal

Inenen

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht door: Solidude Records

Inenen Bestiaal Jazz 3.5 Bestiaal – Inenen Written in Music https://writteninmusic.com

De jonge, uit Gent afkomstige jazzband Bestiaal, bestaande uit componist/drummer Sebastiaan Vekeman, Jakob Haeghebaert op gitaar (zie: Skordatura Punkjazz ensemble) en Sebastiaan Gommeren op bas, timmert al enkele jaren aan een eigen oeuvre.

Het debuut Absoluut (2016) blijft mooi overeind en krijgt een opvolger in de vorm van Inenen. Met het nieuwe werkstuk bewijst het jazzy trio dat de beginnersjaren al lang achter zich liggen. Daar waar het debuut eerder een voorzichtig aftastende band liet horen, duikt nu een meer assertieve en zelfzekere band op. Op Inenen hoor je heerlijk vloeiend samenspel, intens, vurig. Soms passioneel en bezeten. Het trio draait allerlei invloeden in de mallemolen (o.a. het trio met Lehman/Iyer en Shorey) met als resultaat deze erg fraaie albumregistratie.

Leuk is ook dat ze zélf het initiatief namen om in de hoesnota’s iets ontzettend mooi te doen om de muziek te begeleiden. Wat dat is, gaat u echter zélf moeten ontdekken. Wat we wél kunnen meegeven is dat opener Beiden Vlier meteen afklokt op een dikke twintig minuten speelplezier. Van een eerder rustig aanloopje komen we terecht bij een jam waarin vrije improvisatie een kunst wordt. Bijzonder zijn de assertieve, soms militante drumroffels van Vekeman, het stuwende basspel van Gommeren en vooral de vrije loopjes van Haeghebaert op gitaar. Dat levert een geheel op waarbij Dans Dans een referentie zou kunnen zijn, net als het speelse van De Beren Gieren (wat je ook merkt aan een titel als De Lap In De Vrucht).

In vier gevarieerde composities bewijst Bestiaal dat zij mee deel uitmaken van de lichting jonge jazzcats die in België het mooie weer maken. Inenen is slechts een enkel, niet onbelangrijk stapje in hun parcours dat vooral goed tot uiting komt in het livegebeuren. Kenmerkend voor Bestiaal is de muzikale zoektocht, naast de behoefte om een creatieve manier te vinden om allerhande ideëen en indrukken vorm te geven. Daarbij merk je op dat groep in haar aanpak niet vies is van een gulle teug humor en dat combineert met flexibiliteit en gedoseerd experiment. Neem XVI bijvoorbeeld, een slechts kort en krachtig fragment, dat aangeeft dat het ook bondig kan. Of het erop volgende Honder Heft Zich (Dat Blanke Gevoel Op Die Te Dichte Huid) dat het moet hebben van onderhuidse spanning die traag maar zeker opgebouwd geraakt, tot de finale ontploffing er eindelijk is en je als luisteraar achterlaat met het idee: dit wil ik zeker eens live gaan zien.

Kleurrijke songtitels, bijzondere hoesnota’s en mooi artwork als omkadering voor een erg knap visitekaartje dat illustreert dat ook bij de net iets minder bekende jazzbands er een enorme weelde te vinden is. Het trio heeft smaak en toont met Inenen een frisse, geutige blik op de wereld.



  1. Beiden Vlier
  2. De Lap In De Vrucht
  3. XVI
  4. Honder Heft Zich (Dat Blanke Gevoel Op Die Te Dichte Huid)