Aankondigingen van jazz-concerten moeten per definitie uitnodigend en wervend zijn, informatie over de betrokken musici liefst geplaveid met overtreffende trappen en dan bij voorkeur rudimentair-quotes uit Engelstalige print-media.

Aangezien jazz (met zijn honderd jaar oude geschiedenis) een aangelegenheid van grote musici en opeenvolgende stijlperioden is, moet aan stijlen gerefereerd worden en boven alles aangehaald worden met welke grote musici iemand gespeeld heeft (het liefst direct herleidbaar tot Miles Davis). Bij voorkeur ook hier weer Amerikaanse musici of musici met een Engelse naam.

Het is een basispatroon dat vele duizend keer overgedaan en min of meer goed inclusief erbarmelijk nagedaan is. Inmiddels dient het het gemak van de mens en denkt men er blind op te kunnen varen. Mischien ook omdat de jazz-cultuur eerder informeel is en het allemaal niet zo nauw lijkt te luisteren.

Zo rollen er dan regelmatig de meest bespottelijke teksten uit waarin met beide ingrediënten vrolijk en vol elan gejongleerd wordt. Hoe minder door kennis en luister-ervaring gehinderd hoe vrolijker uiteraard. En: laten we wel wezen, het gaat niet om de details, het gaat om de grote lijn, het enthousiasmerende gebaar. Sommigen kunnen dat inderdaad meesterlijk! Maar er zijn er meer die over de draden struikelen die ze gespannen hebben. Moet kunnen! Ook als het blijvend is natuurlijk. Het gaat tenslotte om, ja, waar gaat het om?

25 oktober a.s. speelt de Noorse saxophonist Marius Neset op een festival in het Rotterdamse Lantaren/Venster. De zoekfunctie van Written In Music levert voor Marius Neset maar liefst 9 treffers op. Dat zou toch iets moeten zeggen over zijn ‘ontvangst’ in Nederland. Maar die lijkt voor de tekstschrijver van het Rotterdamse festival niet bijster interessant. Liever verwijst deze anonym naar de grote internationale pers.

“Sopraan- en tenorsaxofonist Marius Neset liet een verpletterende indruk achter op het NSJ 2012 en dit voorjaar met een aantal concerten op Nederlandse bodem. De internationale pers is unaniem lovend over deze fenomenale Noors Deense muzikant, die dit jaar eveneens opzien baarde met zijn nieuwe album ‘Birds’. Hij komt met een line up van muzikanten die ook in het trio van Django Bates spelen. Onderdeel Festival Jazz International Rotterdam 2013.”

Marius Neset heeft dit voorjaar 2 concerten in Nederland gespeeld, nl. op 15 mei in het Bimhuis en 17 mei in Den Bosch. En Django Bates is dan de grote referentie. Vreemd is dat Google voor Nederlandse media geen enkele bespreking van Django Bates oplevert. En wie zouden de Bates-musici dan zijn? Het is niet zo moeilijk dat te achterhalen. Het gaat om de Zweedse bassist Petter Eldh die de Deense bassist Jasper Høiby vervangt in Nesets group met de Engelse pianist Ivo Neame en de Zweedse drummer Anton Eger (ook geen onbekenden). Peter Eldh vormt samen met de Deense slagwerker Peter Bruun en de Engelse pianist Django Bates het trio Django Bates’ Beloved. Sterke Scandinavisch-Britse allianties dus!

Petter Eldh is lid van het inmiddels befaamde Trondheim Jazz Orchestra waarmee Nesets Birds 2012 in Molde in première ging. Neset heeft in Kopenhagen gestudeerd en woont daar nog. Maar hoe zou het zijn Nederlandse musici die in Duitsland gestudeerd en gewerkt hebben als Nederlands Duitse musici aan te duiden?

Marius Neset liet dus een verpletterende indruk achter maar zijn albums zijn hier nauwelijks besproken! Was het dan zoooo verpletterend? Over zijn album Bird in ieder geval exclusief op Written In Music.