Het uit Montreal afkomstige Young Galaxy is bezig een alleraardigst oeuvre op te bouwen en dat terwijl het trio nog niet zo gek bekend is. Althans, niet in Nederland. Wie Arcade Fire of Death Cab For Cutie weleens live aan het werk heeft gezien, kent de band misschien, daar ze het voorprogramma zijn geweest voor onder meer die twee formaties.

Het trio zal ook bij het tot stand komen van de vijfde plaat hebben gedacht: laten we vooral doen waar we goed in zijn en dat is lekker in het gehoor liggende electropopliedjes opnemen. Op Falsework zijn er tien te vinden en zonder een echte uitschieter te kunnen noemen, zijn ze stuk voor stuk van prima kwaliteit.

Lichtvoetige synthesizerpop uit de jaren 80 van de vorige eeuw galmt na op Falsework en dat doet het dus al sinds de band het licht zag, zo’n negen jaar geleden. Vince Clarkes Erasure is geregeld een ijkpunt. Zoals in de openingstrack Wear Out The Ground, dat bovendien niet had misstaan op Upstairs At Eric’s van Yazoo, uit 1982.

Catherine McCandless, die zingt en keyboardpartijen voor haar rekening neemt,  is blikvangster van het trio, dat met Matthew Shapiro (gitaar en synthesizer) en gitarist Stephen Ramsay (McCandless’ echtgenoot bovendien) wordt gecompleteerd.

McCandless heeft een karakteristiek stemgeluid, dat duidelijk doet denken aan dat van Dido, maar ook aan dat van Sharleen Spiteri van Texas. Warm en met een fijne dosis soul. Ze tilt de sound van de band naar een hoger niveau en geeft het nodige sentiment mee aan de songs.

Falsework gaat waarschijnlijk niet de geschiedenisboeken in als het meest memorabele album dat in 2015 is verschenen, maar er staan heerlijke, catchy popliedjes op, waar een mens behoorlijk vrolijk of zelfs uitgelaten van wordt, zoals het onweerstaanbare Little Wave, en laat dat nou een van de aspecten zijn die muziek zo godvergeten belangrijk maken op deze planeet.