Miss Kittin die een potje meezingt? Dat is anno 2010 niet bepaald een aanbeveling. De frêle Franse grossiert de afgelopen jaren in new wave- en electroclichés. Geen wonder dat ze graag meewerkt aan Ever Since, het debuutalbum van Xenia Beliayeva. Zij heeft wat Miss Kittin ooit zo goed maakte.

Ja, ook Ever Since staat bol van de clichés. Uit new wave, electronic body music, begin jaren tachtig electro en vroege house. Maar toch. Xenia Beliayeva komt er mee weg. De tegenwoordig in Hamburg woonachtige Russische weet hoe een aantrekkelijk popdeuntje moet klinken. Tel daar de hulp bij op van T.Raumschmiere (haar labelbaas bij Shitkatapult) en producer André Winter en je hebt een album dat klinkt als een klok.

Neem nou Secrets & Spies, een electrostamper die een jaren tachtiggeluid combineert met een moddervette productie. Resultaat? Een gitzwart popliedje waar Xenia afwisselend praat-zingt als de oude Miss Kittin én (in het refrein) bewijst een volwassen popstem te hebben. Die twee gezichten laat ze vaker zien. Zeker in de nummers die zwaar leunen op invloeden uit new wave en electronic body music. Dan, wanneer de beats staccato beuken, is Xenia op haar best. Met dank aan de volvette en dwingende productie.

Beste voorbeeld? Just A While dat sterk doet denken aan Fascination Street van The Cure. Die gelijkenis stoort niet. Integendeel. Xenia transformeert er oud in een aantrekkelijk nieuw jasje. Lastig om bij zulk dansvloergeweld de benen stil te houden. Muzikaal dik in orde, dit debuut. Knelpunt zijn echter de infantiele teksten van Xenia, die niet veel verder komt dan het eindeloos repeteren van de titel van het nummer. Precies ja, daar is ook Miss Kittin een ster in. Mag de Franse op DNA laten horen en tja, dat is wel het beste nummer waarop ze schittert in jaren. Fijn electropop album, dat Ever Since.