×

Recensie

Electronic

22 februari 2017

Tosca

Going Going Going

Geschreven door: Ron de Joode

Uitgebracht door: !K7 Music

Going Going Going Tosca Electronic 3.5 Tosca – Going Going Going Written in Music https://writteninmusic.com

Toen na de tweede opleving van de house ergens begin jaren ’90 deze nog niet eens lang daarvoor zo anarchistische gestarte stroming steeds meer mainstream ging worden en de eerste 90’s happyhouse rampetampers noveltyhits werden, ontwikkelden zich in dit tijdperk steeds meer parallelle stromingen in de dansmuziek. Jungle werd langzaamaan drum’n bass, house waaierde nog verder uit, techno was al een op zichzelf staande stroming en – als uit het niets – was daar opeens triphop, dat samen met chemical en big beats een goed alternatief vormde op de 4/4 terreur. En triphop werd steeds lomer en ontaardde een deel daarvan in het gepiel, dat sinds de uitermate succesvolle Café Del Mar serie lounge of downtempo werd genoemd. Tijdperk van handeling: ergens in de tweede helft van de jaren ’90. Er gebeurde heel veel in de electronische (dans)muziek.

Een ander kenmerk van die tijd was dat niet enkel Engeland, Nederland, Duitsland of Amerika hofleveranciers waren van house en andere tamelijk jonge dancestromingen. Ook in andere, soms wat minder voorspelbare landen gebeurden steeds meer spannende dingen. Zoals in Oostenrijk. Daar waren Peter Kruder en Richard Dorfmeister in hun eigen tempo en hun eigen omgeving alras meer en meer belangrijke posities aan het innemen. De grote internationale doorbraak kwam met de mix-CD DJ Kicks (1996, Studio !K7) en vooral de in 1998 verschenen verzamelaar The KD Sessions met meer dan twee uur aan hoogtepunten uit 5 jaar remixes produceren. En beide albums zijn niet alleen een begenadigd tijdsdocument, maar zijn ongeveer twintig jaar later nog steeds het beluisteren meer dan waard, zonder overmand te worden door nostalgie.

En zoals het altijd gaat na een doorbraak is dat iedereen iets moet van de doorbrakers in kwestie. Tegelijkertijd wordt de speelruimte ook vergroot en is er opeens ook veel meer ruimte om de in grote hoeveelheden aanwezig creativiteit te verspreiden over allerlei samenwerkingen, projecten en wat dies meer zij. Dat gold ook voor K&D, die naast hun duowerk ook via allerlei andere platforms muziek gingen uitbrengen. Eén van die muzikale nevenprojecten was Tosca, dat een samenwerking was tussen Richard Dorfmeister en Rupert Huber. En in de loop van de jaren is Tosca een rendabele, zelfstandig opererende bezigheid geworden van D&H met een inmiddels meer dan respectabele catalogus.

Zoals met zoveel muziek uit het genre kabbelde het allemaal lekker voort in al die jaren. Periodiek werden nieuwe albums uitgebracht, werden remixalbums van die albums gemaakt en werd er daarnaast ook nog veel opgetreden. Tosca leek een tamelijk anoniem bestaan te leiden. Degelijk, dat wel.

Tosca’s downtempo was breed inzetbaar: vanwege instrumentaal kon de muziek goede diensten bewijzen op plekken die niet gebaat waren bij opdringerige muziek. En die plekken varieerden van hippe bars tot winkels, maar ook huiskamers. Zonder erg veel in de gaten te hebben gelopen is de kans groot, dat veel mensen al dan niet onbewust wel eens een Tosca-nummer voorbij hebben horen komen. Het gevaar dat de muziek van Tosca anoniem en onderling uitwisselbaar is, is natuurlijk groot. Maar wie de albums een serieuze luisterbeurt geeft, ontdekt veel, want het is muziek die misschien soms wat al te risicoloos voortkabbelt, het blijven onder alle omstandigheden mooi geproduceerde en vormgegeven klanktapijten.

En dat geldt ook voor het nieuwe, achtste (remixalbums niet meegeteld) album Going Going Going. In downtempo zit niet écht vernieuwing en dat laat dit album ook horen. Opnieuw klinkt het allemaal weer als een klok, maar het verschil tussen een gemiddeld Tosca-album uit bijvoorbeeld de jaren ’90 klinkt niet dusdanig schokkend, enkel dat Going Going Going zonder teveel ruilrisico te lopen kan worden aangeschaft. Hooguit is de muziek in de loop van de jaren nóg ingetogener geworden en zelfs nog iets minder opdringerig. Ondanks die vermeende vervlakking is het Tosca-concept nog steeds uitgehold of uitgewoond. Het genre staat weliswaar al jarenlang in de stilstandmodus, maar erg is dat niet. Het levert met Going Going Going een meer dan genietbaar album op, dat bestaat uit instrumentale nummers (enkel het slotnummer Shoulder Angel heeft vocalen) , waar na een aantal keren luisteren steeds meer structuur in is te ontdekken en die niet ontaarden in oeverloze jams die nergens naar toe leiden.

Of het nu de breekbare, licht swingende opener Export-Import is, het dubby Wo-Tan of het zeewaardige Supersunday: het klinkt allemaal als een klok en is boet Tosca ook met dit album aan ontspanningskracht wederom niks in. Going Going Going is niet spannend of baanbrekend, maar is het toch goed dat er weer een teken van leven komt uit Oostenrijk.

Tracklisting Going Going Going

  1. Export Import
  2. Hausner
  3. Friday
  4. Wo-Tan
  5. China Bar
  6. Loveboat
  7. Tommy
  8. Supersunday
  9. Amber November
  10. Dr. Dings
  11. Olympia
  12. Shoulder Angel


  1. Export Import
  2. Hausner
  3. Wo-Tan
  4. Friday
  5. Chinabar
  6. Loveboat
  7. Tommy
  8. Supersunday
  9. Amber November
  10. Dr. Dings
  11. Olympia
  12. Shoulder Angel