×

Recensie

Electronic

26 januari 2019

Toro y Moi

Outer Space

Geschreven door: Steven Frölke

Uitgebracht door: Carpark Records

Outer Space Toro Y Moi Electronic 3.5 Toro y Moi – Outer Space Written in Music https://writteninmusic.com

Chillwave is als genre nooit helemaal serieus genomen, voor een groot deel vanwege de naam. Dat is nooit helemaal terecht geweest, want er is hartstikke fijn werk uitgekomen in die hoek. Genregrenzen bepalend werk is bijvoorbeeld de Life Of Leisure EP van Washed Out. Denk bij chillwave aan warme synthesizers, downtempo beat, een melancholische sfeer – een beetje het elektronische equivalent van Real Estate, het wekt dat half euforische, half treurige ‘einde van de zomer’-gevoel op.

De Amerikaanse producer en songwriter Toro y Moi was erbij toen chillwave het levenslicht zag, rond het einde van het vorige decennium, en toen chillwave als genre piekte in de zomer van 2009. Vooral zijn single Blessa was erg sterk, en is een essentieel nummer voor het genre.

Chillwave is een heel erg specifiek subgenre, en dat soort genres zijn vaak nogal snel uitgespeeld en uitgestorven. Het is eigenlijk überhaupt al een beetje onzin dat we het met zijn allen nodig vinden om overal een nieuwe genrestempel op te drukken wanneer iets net weer wat anders klinkt. Hoe dan ook, inmiddels zijn we alweer tien jaar verder, en hebben we daarmee ook het punt bereikt dat de kans klein is dat er nog baanbrekend of essentieel materiaal uitkomt in de stroming.

Wellicht voelde Chaz Bear van Toro y Moi de bui al een beetje hangen, en heeft hij nooit teveel geleund op zijn eerdere successen in de chillwave. In de tussentijd heeft hij vaak uitstapjes gemaakt richting de R&B en pop, en heeft hij zich laten beïnvloeden door artiesten als Oneohtrix Point Never, Daft Punk en Frank Ocean.

Op zijn best verkent Toro y Moi met zijn chillwave een vaag gebied tussen indiepop en deephouse, en roept hij emoties op waarvan je niet wist dat je ze had. Het is jammer dat er op Outer Peace een paar echte missers tussen staan (de single Freelance bijvoorbeeld), want afgezien daarvan is de algemene sfeer (en de afwisseling in sfeer) van het album erg fijn. Vooral de nummers die meer richting disco en dance gaan staan het sterkst op het album. Ordinary Pleasure is een hele fijne dansbare upbeat discotrack, met een heerlijke basslijn die op elk zomerfestival prima zijn werk zou doen. Bear’s dromerige stem maakt het nummer dan ook nog helemaal af.

Ik ben een doorgaans een groot liefhebber van het gebruik van Autotune, en eigenlijk elke andere form van stem- en geluidsmanipulatie. Als je het goed doet, kan je er zulke geweldige dingen mee doen. Toro y Moi zingt op vrijwel elk nummer van Outer Peace door Autotune, maar geeft helaas vaker wel dan niet een voorbeeld van hoe het niet moet. Hij gebruikt de stemvervormingstechniek op een weinig inspirerende wijze, die de vraag opwekt waarom hij de überhaupt techniek gebruikt als hij er zo weinig mee doet. Dat valt nog meer op wanneer zangeres Wet verschijnt op Monte Carlo: zij gebruikt Autotune op een manier waarop ze een soort bovenmenselijke soulvolheid bereikt, een bovenmenselijke perfectie; in combinatie met haar falsetto levert dat een prachtig effect. Gek genoeg worden de paar zinnen die Toro y Moi na haar korte intermezzo zingt opeens ook op een vergelijkbaar mooie manier gezongen, alsof hij van haar bijdrage had geleerd. Het nummer is verder trouwens uitstekend: de dromerige zangsample op de achtergrond, en de bijdrage van Wet maakt het nummer een van de uitschieters van het album.

Er had meer in dit album gezeten, maar uiteindelijk levert Toro y Moi een prima set songs die dromerige, hazy sferen (Miss Me, Monte Carlo) afwisselen met sterke nudisco of spacedisco grooves (Laws of the Universe, Ordinary Pleasure). Vooral in de tweede helft van het album zakt het allemaal een beetje in. Het Baby Drive It Down is weinig meer dan een marimbadeuntje van één maat dat eindeloos herhaald wordt en daarmee ietwat saai wordt. Het muzikale idee van single Freelance is te weinig om op te kunnen leunen voor een volledig nummer, en ook daar zit het weinig geïnspireerde gebruik van Autotune een beetje in de weg. Hoe dan ook is het goed om te horen hoe Toro y Moi van meerdere markten thuis is, en dat hij nog hele interessante carrièrespins zou kunnen hebben. Je zou Outer Peace wellicht als een overgangsplaat kunnen interpreteren, en als dat het geval is zou dat ontzettend veel goeds kunnen betekenen voor de toekomst.



  1. Fading
  2. Ordinary Pleasure
  3. Laws Of The Universe
  4. Miss Me
  5. New House
  6. Baby Drive It Down
  7. Freelance
  8. Who Am I
  9. Monte Carlo
  10. 50-50