Na een pauze van zes jaar lang, kwam The Notwist vorig jaar opeens terug met Close to the Glass. De mix van techno-achtige electronic en dromerige rock klonk lekker vertrouwd, maar toegankelijke refreintjes en aanstekelijke melodieën waren plots naar de achtergrond verdreven. Het resultaat was een donker, koud en afstandelijk album vol bliepjes en rare effecten, in tegenstelling tot het vriendelijker klinkende, meer gestructureerde Neon Golden bijvoorbeeld.

The Messier Objects is een logische stap in de abstracte richting die op het vorige album is ingezet. De titel is een verwijzing naar Charles Messier, een astronoom die 110 objecten in het heelal een naam gaf en ze vervolgens in een catalogus opschreef. Het past goed bij de conceptuele sfeer die dit album uitstraalt: kosmisch, mysterieus, koud en een tikkeltje dromerig.

The Notwist zegt ons dat het album materiaal bevat dat is gebruikt voor radio- en theaterstukken, maar enkel bij Das Spiel Ist Aus staat duidelijk in het boekje aangegeven dat het ook op radio gebruikt is. Als geheel klinkt het album ook erg conceptueel, waardoor het onwaarschijnlijk lijkt dat individuele nummers gebruikt zijn voor totaal verschillende soundtracks. Ze klinken meer als sfeerschetsen dan liedjes: vol electronic, percussie, gekraak, (vocale) samples en loops. Af en toe steekt er een goede melodie de kop op, als alle elementen tijdelijk mooi in elkaar vallen.  Dit gebeurd echter te weinig en het resulteert in een te afstandelijk geheel.

Het al eerder genoemde Das Spiel Ist Aus staat op een vreemde plek in de tracklist, als één na laatste. Toch lijkt hiermee het beste voor het laatst bewaard, want alle elementen die voorheen nog klonken als los zand, komen hier op een veel meer gestructureerde manier bij elkaar en het bouwt zelfs op naar een climax. Langzaam stuwen invloeden van ritmische krautrock, kosmische geluiden en bevreemdende electronic het nummer voort, met af en toe wat vocalen om het geheel extra aankleding te geven. Een rustige opbouw maakt plaats voor een krachtig einde, waarbij alles lijkt te kloppen. Het is een zeldzame bevlieging op een album dat, zoals eerder gezegd, conceptueel helemaal lijkt te kloppen, maar als geheel toch te saai en abstract aanvoelt.