×

Concert

15 mei 2017

The Comet is Coming: Tot de kosmos en terug

Geschreven door: Philippe De Cleen

Label: Leaf

The Comet Is Coming, een van de vele projecten van de Londonse tenorsaxofonist Shabaka Hutchings, tourt momenteel volop door Europa met recente concerten in Bird en Jazz à Liège. We zagen hen in een volledig volgelopen Rotonde tijdens Les Nuits Botanique waar ze een nieuwe EP onder de doopvont hielden.

Een bijzonder goede zet, want het is vooral s’avonds dat de groep, die een apocalyptische visie en sound erop nahoudt, volop indruk kan maken. Het Einde Der Tijden wordt weleens meer aangekondigd, maar op de manier waarop The Comet Is Coming dat verhaal brengt is van een heel andere orde. Spil van de formatie is de onvermoeibare Shabaka Hutchings, die zijn kunnen eerder al liet horen met The Ancestors op BRCDST in de Ancienne Belgique en eerder al samenwerkte met Floating Points, Polar Bear en Anthony Joseph. Die moest bijvoorbeeld zijn bijdrage aan Melt Yourself Down, een van zijn vele andere projecten, noodgewongen stopzetten omdat Sons Of Kemet (check Space Mass) en The Comet Is Coming momenteel zoveel aandacht vragen.

Als voorprogramma hoorden we Title (waarachter Toon Janssens schuilt) die eerder al met The Cinematic Orchestra, Bonobo, Bilal en How To Dress Well het podium deelde en een bijdrage leverde aan Delv!s, Up High Collective en Chrome Brulée. Title was met zijn mengeling van hip-hop, beats en electronics het ideale voorprogramma voor The Comet Is Coming. Hij citeerde volop uit zijn recente Lotion EP en Ignorance Is Bliss en liet een erg gesmaakte set horen.

En toen was het de beurt aan The Comet Is Coming. King Shabaka (of de bastaardzoon van Sun Ra, zo u wil) en zijn compagnons, Dan ‘Danalogue The Conquerer’ Leavers op toetsen en Maxwell ‘Betakiller’ Hallett op drums, slaagden erin om het talrijk opgekomen publiek in no time te bedwelmen en mee te nemen in een kosmische trip voor trippy, psychedelische jazzfunk. Hun set moest het vooral hebben van kracht en overtuiging, van spirit en creatieve daadkracht.

Zo duurde het niet lang of de groep deed het publiek volledig uit de bol gaan. The Comet Is Coming speelde zich los de kosmos in en nam het voltallige publiek mee op reis. Een briljante koppeling tussen de spirituele jazzdrift van een Ornette Coleman en de dansbaarheid van de beats van The Chemical Brothers, vervolledigd door de crazy sounds die een groep als Stuff durft uit te vinden. Ziedaar het recept waar het publiek maar al te gretig van smulde.

Het gros van de nummers haalde het trio uit het doorbraakdebuut Channel The Spirits waarmee ze ook de Mercury Prize 2016 won. Die zette hen gelijk internationaal op de kaart, wat ook te merken is aan hun tourschema. Toch was het vooral hun nieuwe Death To The Planet EP (met o.a. Start Running en Final Eclipse) die hen naar Les Nuits Bota bracht.

Tsja, wat doe je nu eenmaal als de groep een track als Journey Through The Asteroid Belt voor de leeuwen gooit? Of Space Carnival ? Dansen als een gek en volledig meegaan in de heerlijke flow die het trio serveert. Om dan vervolgens helemaal in overdrive te gaan tijdens Neon Baby? Gelukkig zorgde de groep voor bijzonder veel variatie waarbij de drukkere passages (Neon Baby dus of het ronduit funky Do The Milky Way) netjes afgewisseld werden met wat tragere, zondagsluiere composities waarin vooral via het tribal saxofoonspel van Hutchings een Afrikaanse feel benadrukt werd.

The Comet Is Coming teert op spontane interactie en de uitwisseling van ideetjes, zo kon je vaststellen in de manier waarop elk van de leden zijn aandeel in het moderne, funky en vooral dansbaar groepsgeluid had. Aangedreven door exotische ritmes (Betakiller is een crazy ass drummer!!), te gekke samples en rijkelijk overgoten met die te gekke saxofoongeluiden van Hutchings gaf The Comet Is Coming licht in de duisternis en zorgde zo voor een spirituele soundtrack bij een heerlijk anderhalf uur durend feest van jewelste. Hun optreden was dan ook een wonderlijke viering van het begin van het Einde Der Tijden.

Dat het goed was, dus. Erg goed zelfs. Dat er misschien iets te weinig nuance in het soms platwalsende geluid was, maakte de groep meer dan goed met zijn onophoudelijke en aanstekelijke energie. Naar het einde toe zag je Danalogue The Conqueror, die met zijn spacesounds vaak de aanzet geeft tot composities, naar die fraai glinsterende glitterbal in de Rotonde wijzen. Daar bleek hij erg door gefascineerd. Als jullie hard genoeg dansen gaat die glitterbal misschien beginnen ronddraaien, liet hij verstaan, waarna The Comet Is Coming zijn publiek nog maar eens platwalste met een dreun die rechtstreeks uit Midden-Aarde leek te komen en aangevuld werd met een wellustig voort toeterende Hutchings die nooit uitgeblazen leek. We reisden zo tot de kosmos en terug. De komeet was inderdaad, zoals beloofd, gepasseerd.