×

Concert

01 april 2017

Tears & Marble betovert enkeling die wil luisteren

Geschreven door: Natalie Polman

Tears & Marble speelde gisteren in een halfvol Klein Berlijn in Apeldoorn. De hoeveelheid mensen die daadwerkelijk stonden te luisteren in de kelder van het etablissement, waren op één hand te tellen. Het waren wel de mensen die verwend werden met een intense en emotionele set.

Tears & Marble?

Dat zijn zangeres Bella Hay, Maurizio Pinna (The Deaf) en nog twee heren op toetsen. Voorheen was Tears & Marble een duo gevormd door Bella en Cris Kuhlen. Maar die is gestopt wegens een plotselinge fulltime baan. Vier jaar geleden was daar de cover What Is Love van Haddaway, ep Romance (2015) volgde en de eerste optredens volgden. Eind vorig jaar kwam de tweede ep Dark Language uit.

Wat zien we?

Tears & Marble in de kelder van Klein Berlijn, een hip café/restaurant in Apeldoorn. Het optreden vindt plaats in het kader van After Hours, een electronicafeestje geprogrammeerd door Gigant. Eerder trad onder deze vlag onder meer OIJ op. De heren en dame van Tears & Marble zijn allen gekleed in het zwart, dat wil zeggen zwart shirt en zwarte skinny jeans en stralen een uniforme bewuste kalmte en sereniteit uit. Niet alleen door de matchende outfits, nee, de neuzen lijken muzikaal en ambitieus gezien dezelfde kant op te staan. Gelachen wordt er wel, vooral tussen de nummers door, als er weer een paar kletskoppen afdruipen of wanneer iemand roept dat het optreden nu al minimaal een 9 waard is. We zien ook een scherm waarop bewegende beelden van boslandschappen worden vertoond.

Wat horen we?

De band – want zo mogen we Tears & Marble inmiddels wel noemen speelt beide ep’s plus een nummer dat Bella aankondigt als ‘gisteren afgemaakt’. Dat zijn zo’n tien nummers. Da’s niet bijster veel, maar we vergeven het de band. Want wat er gespeeld wordt is prachtig. Het instrumentarium van Tears & Marble bestaat uit vele keyboards en een drumpad. Het lijkt overdreven, maar we zien de heren en dame continue zaken aantikken en indrukken, dus er wordt gewerkt. Hier zijn geen dj’s aan het werk, dit zijn muzikánten! Een groepje jongens lijkt het echter allemaal weinig te deren en hun geklets gaat door merg en been. Een meneer in het publiek spreekt hen aan, we horen een flard ‘het getuigd van weinig respect’ en ze druipen af. Vanaf dan wordt het alleen maar mooier. Bella benadrukt de voordelen van weinig publiek (‘Net een huiskamerconcert zo!’) en de verstilde dromerige liedjes zweven aangenaam onze oren in. Haar stem raakt elke noot feilloos en brengt ons in een meer dan ontspannen vibe. De zangeres zingt bijna constant met haar ogen gesloten en haar lichaam zachtjes wiegend op de beats die de heren produceren. En dan is totaal niet erg.

Eindoordeel

Tears & Marble weet je te te raken op plekken waarvan je niet wist dat ze bestonden. Als je het wil, kan de muziek je beroeren, je even oppakken, laten zweven en weer zachtjes op aarde terugzetten. Bella wil de wereld rondreizen met Tears & Marble. Wij zeggen: laat je niet tegenhouden. Het heeft zin.