Soms komt er een debuutalbum uit dat je gelijk omver blaast. Finest Hour van het uit Leeds afkomstige Submotion Orchestra heeft die exacte verrassing die je hoopt als je muziek van een nieuwe band hoort.

De leden van de 7- koppige band vonden elkaar op de Leeds College of Music en startten Submotion Orchestra met het idee dat hun muziek niet duidelijk omlijnd zou moeten zijn. Met bandleden die allen een andere muzikale achtergrond en interesse hebben was dat ook de meest logische stap. Ze vonden elkaar in een mix van dubstep, jazz, soul, electronic, dub en fijne filmische sferen. Als instrumentale band begonnen werd de band uiteindelijke vervolmaakt toen zangeres Ruby Wood tot de band toetrad. Met wekelijkse optredens in de lokale Hulkaz Bar werd vervolgens de progressie van de band in volle vaart zicht en hoorbaar. In de winter van 2010/2011 en de lente van vorig jaar werd vervolgens het debuut Finest Hour opgenomen.

Finest Hour is een erg spannende collectie songs waarop de daadkracht van de band in opzwepende ritmes perfect samenvalt met de genialiteit van de instrumentalisten en de fijne en warme structuur van de songs. De filmische sfeer van de arrangementen, met vooral de klanken van de trompet van Simon Bobbie Beddoe als prachtige sfeerverrijker, de warme zang van Wood en de heerlijk rijke drumsound van Tommy Evans maken Submotion Orchestra tot een ware aanwinst binnen het muzieklandschap.

Gelijk met openingstrack Angels Eyes kun je in de sfeer proeven die de rest van Finest Hour herbergt. Met achtereenvolgend Backchat en Always wordt de structuur in songs van de band alleen maar meer zichtbaar. In een eerlijke wereld was Always trouwens overal al een dikke hit geweest…! All Yours is een absoluut hoogtepunt. Als een vrijwel akoestische song begonnen opent de song zich via een heerlijke trompetsolo naar een heerlijk apotheose. Geniale track! Pop ’n Chock is daarna dan weer een heerlijke instrumentale floorfiller met dikke beats en zeer vette bassen. Boven die beats uit bouwen de blazers een erg fijn jazzy feest.Het zeer sfeervolle Suffer Not wordt dan weer opgevolgd door het heerlijk stuwende Secrets. Met die dikke blazerssectie (hoor ik nu ska?) een track die live ook ongelooflijk zal gaan knallen. Ook het titelnummer, klassiek bij aanvang, is zo’n warme popsong die zich uitbouwt tot epische sferen. Het jazzy Perfection is de warme afsluiter van een indrukwekkend debuut dat zich na een keer luisteren volledig in je hoofd plant. Nadat Perfection in pracht wegsterft is er maar een ding mogelijk: Zo snel mogelijk die startknop weer indrukken!