×

Concert

19 januari 2019

Brussels Jazz Festival 2019

STUFF. overrompelt, Theon Cross Fyah maakt het feest compleet

Geschreven door: Dick Hovenga

Een fraaie tweede vrijdagavond op Brussels Jazz. Van electronic-meets-jazz naar het bewerken van soundtracks naar een eigen idioom door naar een groot feestoptreden in de lobby. Het programma van de avond met Niels Broos/Jamie Peet, STUFF. en Theon Cross Fyah was wederom heel mooi en zeer geslaagd.

Het optreden van het Nederlandse duo Niels Broos (toetsen) en Jamie Peet (drums) was een mooie binnenkomer. De mannen spelen immer hun sets op basis van improvisatie, ze willen geen optreden hetzelfde laten zijn. En dat dit voor hen goed werkt en voor het publiek ook, bewijst de uitverkochte Studio 1. Het publiek wil verrast worden en krijgt was ze willen.

broos

Als twee rasmuzikanten, die hun naam niet alleen binnen de Nederlandse muziek de laatste jaren flink verdiend hebben, voor het avontuur gaan wil je daarbij vooraan zitten. Het zoeken naar de juiste tonen, ritmes en klankkleuren blijft een lust voor het oor. Onvoorspelbaar, soms zoekend dan weer volledig in balans en daadkrachtig, het blijft een machtig spel.

De mannen laten bij hun eerste duo-optreden in België zien en horen dat de grens vanaf nu open ligt. Het publiek had het uitstekend naar de zin, zoals dit festival bij ieder optreden waar uitdaging en avontuur het uitgangspunt is.

Daarna was het in de grote Studio 4 de beurt aan STUFF.. Braken zij enkele maanden geleden al de zaal twee avonden af met hun bewerking van het werk van legende Marc Moulin, deze avond namen zij het soundtrack werk/filmscores van de vermaarde componist Howard Shore onder handen. De man die de filmmuziek voor filmklassiekers als Seven, The Lord Of The Rings-trilogie en The Departed schreef, maar vooral bekend staat als de man die vrijwel alle films van de onnavolgbare regisseur David Cronenberg van muziek voorzag.

stuff

Het podium was gevuld met 4 grote schermen waarop beelden uit de diverse films van Cronenberg waar Shore de muziek voor schreef, te zien waren. De band stond daar in schemerlicht onder. Sowieso opvallend vanavond: Het was geen indringend STUFF.-concert met veel energie en drive. De mannen speelden de muziek van de soundtracks echt in dienst van de beelden. En die waren indringend genoeg. Geweldige klus van Frederik Jassogne en Bart Moens.

Natuurlijk stroomt de lust naar hoekige, dwarse ritmes en speelwijzen bij de mannen van STUFF. door de aderen en maken zij ook van dit concert weer een heel speciale ervaring. In combinatie met de beelden werd het daardoor extra intens. Want niet bepaald de meest toegankelijke beelden uit de Cronenberg films waren door Jassogne en Moens geselecteerd, maar zeker wel beelden die in het geheugen gegrift staan. Heftig, bloederig, gewelddadig en vervreemdend, net zoals wij veel van Cronenbergs film definiëren.

Het concert werd een behoorlijk verpletterende aangelegenheid. De beelden in combinatie met de te gekke muziek, weergaloos door de mannen van STUFF. naar een nieuwe wereld gebracht, hakten er genadeloos in. Ik denk dat er maar weinig mensen in het publiek waren die na afloop de beelden en muziek de komende dagen niet af en toe voorbij zien flitsen. En tijdens de climax (eigenlijk de encore) kregen we daar nog een flinke schep bovenop. Die was zo geweldig dat ik deze zeker niet ga verklappen. Gaan zien dit project zou ik zeggen!

theon22

Het was hierna goed ontladen bij Theon Cross, de jonge tubaspeler die we vooral kennen van Sons of Kemet, maar nu met Fyah zijn eerste eigen band/trio heeft en in de lobby speelde. Hij heeft in de al net zo hard opkomende saxofoniste Nubya Garcia natuurlijk een geweldige troef in handen. De combinatie van hen twee op het podium geeft zoveel energie en heeft zoveel klasse in zich dat je er stil van zou worden als het niet zo aanstekelijk is wat ze maken.

Want wat een heerlijke energie pompt Cross met zijn weergaloze tubaspel in de set. Ooit iemand gehoord die zo diep kan spelen en dan weer virtuoos snel over de toetsen raast? Garcia is zijn strijdbare metgezel die met verrukkelijk levendig spel die kernen van de composities net zo hard oppikt. Wat zijn alleen zij tweeën al een enorme aanwinst voor de jazz. Zij maken deze zo levendig en intens als jazz behoort te zijn.

En wat een groot talent is ook drummer Benjamin Appiah! Nog maar net 22 jaar oud is ook hij weer zo’n sprankelend voorbeeld van de levendigheid van die bruisende Londense scene. Het talent spat de groeven uit. Met veel vertrouwen en klasse duwt hij de strakke door hiphop beïnvloede jazzritmes de composities van het trio in. Een ideale basis creërend waarover Cross en Garcia hun glorieuze gang kunnen gaan.

Dit jaar zal voor Cross (ook nog maar 26 jaar oud) vooral gericht zijn op zijn eigen band, nadat vorig jaar de aandacht vooral op Sons of Kemet lag en hij met bijna 100 concerten (!!) de wereld over toerde. Elke zaal en elk festival dat zichzelf een beetje serieus neemt mag dit gezelschap zeker niet gaan missen. Zoveel aanstekelijkheid en klasse wil je gewoonweg iedereen laten horen.

Foto’s: Michel vR

Meer Brussels Jazz Festival 2019: