×

Recensie

Electronic

03 september 2018

Steve Hauschildt

Dissolvi

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Ghostly International

Dissolvi Steve Hauschildt Electronic 4 Steve Hauschildt – Dissolvi Written in Music https://writteninmusic.com

De Amerikaanse electronic producer- en muzikant Steve Hauschildt maakte nog niet zo lang geleden deel uit van het trio Emeralds, dat op eigenzinnige wijze krautrock, drones, ambient en noise met elkaar vermengde. Dat leverde ene aantal sfeervolle, spannende, dynamische albums op met hier en daar een luide climax. Maar wellicht begon het project te krampachtig, te beperkt aan te voelen voor de individuen. Solo hebben ze namelijk alle drie laten horen zich meer thuis te voelen met het creëren van een zeer persoonlijk eigen universum vol ruimtelijke experimenten, sfeerschepping, emotie en flirts met talloze subgenres. Kortom, om maar te stoppen met alle “vage” en onzinnige promo-achtige introducties: het uiteenvallen van de groep Emeralds was zo slecht nog niet.  Zo nam Hauschildt de tijd en ruimte om zich toe te leggen op wegzwevende ambient en kosmische krautrock, met hier en daar een rauw randje. Dit een groot gedeelte van zijn discografie op het cultlabel Kranky, dat met acts als bijvoorbeeld Grouper, Tim Hecker en Lichens wel raad weet met ruimtelijke- en spannende sfeermuziek.

Een (tijdelijke? labelswitch naar het eveneens prachtige Ghostly International label is geen vreemde keus, aangezien ook het sfeervolle Helios daar zorgt voor eigenzinnige ambientklanken.  Toch klinkt Dissolvi als een koerswijziging voor Hauschildt. Te beginnen is daar een grote stap naar toegankelijk, door dreampop-invloeden toe te laten in zijn muziek. Dit pakt enigszins voorspelbaar uit in Saccade, waar Julianne Barwick haar zo kenmerkende vocalen toevoegt aan een te veel voortkabbelende track. De onaardse, ijle vocalen van GABI in Syncope komen vervolgens sterker voor de dag vermengd met een harde beat en een donkere ambientlaag. In zowel Lyngr als afsluiter Dissolvi zorgen gelaagde vocalen voor een nog veel meer meditatieve laag. Een slimme zet, die vocalen, het geeft dit album een vals gevoel van veiligheid mee dat vooral voor de beginnende luisteraar als een warme deken zal aanvoelen. Koppel dit aan de zogezegd donkere, maar toch warme ambientklanken en het klinkt bijna alsof je lekker tegen Dissolvi aan kunt kruipen.

Toch niet, want in contrast duikt harde minimal techno op, doorbeukend, maar altijd in beweging en vol micro-effectjes.  Het beste voorbeeld hiervan horen we halverwege de tracklist op Alienself, waar kalmerende ambientlagen, pompende technobeats, ruis, vervreemdende “bliepjes” en een steeds duidelijker wordend percussie-element samensmelten tot één duizelingwekkend spannend, maar toch rustgevend geheel. Afsluiter Dissolvi klinkt vervolgens alsof een kudde olifanten een dozijn rode verjaardag-ballonnen staat kapot te stampen in de grotten van Valkenburg (iedereen weet dat rode ballonnen anders klinken dan gele, toch?), terwijl er 3 meter verderop een groep monniken zit te mediteren  en dit allemaal wordt opgenomen met een zwaar verouderde- en analoge recorder. Kortom: gebroken techno, glitchy IDM en dromerige ambient door een zeezieke blender. Zo kent dit album twee kanten, het harde en complexe minimal techno geweld en het rustgevende poppy ambient kussentje. Het is een mooi huwelijk dat dit album van Steve Hauschildt zowel spannend als bloedmooi maakt.



  1. M Path
  2. Phantox
  3. Saccade
  4. Alienself
  5. Aroid
  6. Syncope
  7. Lyngr
  8. Dissolvi