De New Yorkse band SQÜRL bestaat uit Jim Jarmusch, Carter Logan and Shane Stoneback en was aanvankelijk in het leven geroepen om te gebruiken op de soundtrack van Jarmusch zijn film The Limits of Control. In zijn film Only Lovers Left Alive deed de band samen met Jozef Van Wissem opnieuw een paar tracks op de soundtrack, zo ook op het recentelijk uitgekomen Paterson. Je kunt SQÜRL dus best een soundtrackband noemen, waarmee ze onder andere genrehoppen tussen country, pop, triphop, stoner en noise.

Hun nieuwe EP #260 is geen soundtrack, maar voelt toch filmisch aan. Opener Solstice bestaat uit minimale feedback en drones, vooral gefocust op gitaar. Lange tijd lijkt er niets te gebeuren, maar soms dreigen drums of een poging tot melodie toch op de voorgrond te komen, maar nee, toch niet: een spannend spelletje met minimale middelen, al blijft het net niet interessant genoeg .  De desertrock van The Dark Rift groovet er vervolgens lekker op los met zanderig klinkende gitaren en gortdroge drums. Laatste SQÜRL track Equinox houdt een beetje het midden tussen het minimalisme van Solstice en de desertgrooves van The Dark Rift, maar slaagt er niet in iets verrassends te laten horen of het spannend te houden. Zo komt The Dark Rift duidelijk als winnaar uit de bus, wat een heerlijke track! De 3 tracks hebben met elkaar gemeen dat ze niet heel uitgesproken of bijzonder zijn, maar toch een zeer eigen sfeer weten op te roepen.

Het is erg bijzonder dat remixes de originelen overtreffen, maar toch is dat hier het geval. Als eerste is het de beurt aan Anton Newcombe (van The Brain Jonestown Massacre) en Tess Parks (met wie hij al vaker samenwerkte) die de feedbacktonen van Equinox als achtergrondmuziek neemt en daar zijn eigen track Gates of Ishtar omheen bouwt. De track kenmerkt zich door een loom triphop tempo, zware dubbeats en zalvende fluistervocalen van Parks, om te eindigen in een prachtig langgerekte jam.  De Chileense desert- en krautrockers van Föllakzoid nemen The Dark Rift onder handen. Na een paar minuten van donkere drones komt het kenmerkende zanderige desertrock sfeertje opzetten waaraan nog te herkennen valt dat het om een herbewerking van die track gaat. Al snel komt echter een gejaagde technobeat erdoorheen en wordt het tempo opgeschroefd. Het resultaat is een energieke, maar toch ook spannende track.

Zo is het jammer dat SQÜRL zelf maar 1 erg goede track aflevert en de rest een beetje saai voortkabbelt. Gelukkig zijn daar dan de remixes, die het geheel echt een flinke, brodnodige kwaliteit boost geven. Wat overblijft is een wisselvallig EPtje, maar uiteindelijk is het wel de moeite waard.