×

Recensie

Electronic

15 mei 2015

Roísín Murphy

Hairless Toys

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: PIAS

Hairless Toys Roisin Murphy Electronic 4.5 Roísín Murphy – Hairless Toys Written in Music https://writteninmusic.com

De club/disco-extravaganza van Overpowered leverde Roísín Murphy in 2007 terecht veel waardering op. Sinds de hoogtijdagen van Moloko, dat ze met haar vriend Mark Brydon oprichtte in 1994, had Murphy niet zo’n succesvolle plaat gemaakt. Een popster werd ze echter niet en dat is misschien maar goed ook. Zo bleef Murphy, net als bijvoorbeeld Alison Goldfrapp, in staat haar eigen ding te blijven doen zonder al te veel ruis vanaf de zijlijn. Verzorgde, dansbare, soms gelikte en vaak uitbundige elektronische pop met diepgang en karakter, dat is waar Murphy voor staat en als dat een hit oplevert is dat natuurlijk mooi meegenomen.

Met Hairless Toys zal dat laatste niet gaan lukken. Murphy’s derde reguliere solo-album is een uitdagende plaat waarop de schoonheid in de details zit en de nummers pas na enkele luisterbeurten hun geheimen prijsgeven. Pakkende songstructuren, dikke beats en catchy refreintjes en koortjes ontbreken nagenoeg. Wat Murphy wél creëerde zijn acht bijzonder fraaie, gelaagde en prikkelende electropoptracks met echo’s uit de underground van Detroit en het New Yorkse disco- en houseverleden.

Het diepe Gone Fishing is de gedurfde opener, gestoeld op enkele prangende noten en ragfijne effecten. De track is gebaseerd op de documentaire Paris Is Burning (1991) over de New Yorkse ball culture, een lesbian, gay, bisexual en transgender subcultuur die in de latere jaren tachtig – tegen alle vooroordelen en homofobie in – het uitgaansleven verrijkte en een rol van betekenis speelde in de opmars van de house en electro. De manier waarop Murphy dit gegeven vorm geeft dwingt zeker respect af.

De groove van Evil Eyes is even dik als abstract, de synths slaan in als koude slagregens. Murphy zelf klinkt hier meer als op haar eerdere solowerk, al blijft ze flink variëren in haar voordracht. Het negen minuten klokkende Exploitation gaat over seks (‘who’s exploiting who?’) en is een boeiende trip vol referentiepunten uit de techno, balearic house en jazz. Het schrille en subtiel doorpompende House Of Glass is autobiografisch en – inderdaad – glashelder: ‘People like us / From broken homes / Never throw stones / Leave us alone’.

Geen enkel nummer op Hairless Toys trapt open deuren in. Zelfs het wat traditionelere Exile, met zijn Wurlitzer, nachtclubsferen en lounge- en doo-wop-invloeden staat toch flink op zichzelf, met Murphy als vogel in een gouden kooi. Op het dwarse en over leegte en verveling handelende Uninvited Guest kleuren gedempte achtergrondvocalen en gefluit de muziek op speelse manier in. Op het prachtig geproduceerde Hairless Toys (Gotta Hurt) klinkt Murphy ontroerender en breekbaarder dan ooit. Hier kan het afsluitende en relatief conventionele Unputdownable niet aan tippen.

Met Hairless Toys bewijst Roísín Murphy dat ze tot grootse dingen in staat is, ook buiten de radio en verder weg van de dansvloer. Dit derde solo-album is een prachtig klinkende plaat, even doordacht als intuïtief en even verleidelijk als uitdagend. Op 22 mei staat Murphy met band in Paradiso. Het zal een hele klus worden om deze toch behoorlijk subtiele tracks goed te laten overkomen voor een volle zaal. Maar Murphy ziet het wel zitten: ‘It’s gonna be hot, it’s gonna be sweaty and it’s gonna be intense’, zei ze eerder over de geplande optredens van dit jaar. Dat nemen we graag van haar aan.



  1. Gone Fishing
  2. Evil Eyes
  3. Exploitation
  4. Uninvited Guest
  5. Exile
  6. House Of Glass
  7. Hairless Toys (Gotta Hurt)
  8. Unputdownable