Dat de mannen van Portico Quartet hun naam naar simpelweg Portico zouden veranderen zat er al een hele tijd aan te komen. Al te gemakzuchtig door veel te veel journalisten en programmeurs door hun naam aan jazz vastgeplakt, zag de band zich in veel landen niet veel verder komen dat de jazzpodia en dat was met de revolutionaire electronic sound die ze op hun derde album lieten horen gewoonweg geen doen meer. In België bleek het grandioze optreden in Ancienne Belgique het definitieve bewijs. De grote zaal was bomvol en de zaal kolkte bij het tegen Underworld in hun beste jaren aanleunde geluid dat de band daar liet horen. Dat er daarna een geheel andere periode aanbrak wordt wel duidelijk als we Jack Wyllie en Duncan Bellemy in Londen spreken twee maanden voordat hun eerste album onder de naam Portico uitkomt.

Er is na ons laatste gesprek veel veranderd, dat wordt al vrij snel duidelijk. ‘Zoals je weet liep alles na het vertrek van Nick (Mulvey) eigenlijk prima door’, vertelt Jack. ‘Het verschil in muzikaal inzicht betekende voor Nick een solocarrière en voor ons de meer electronic richting. Het ging eigenlijk heel voorspoedig en Portico Quartet, het album, kwam vervolgens vrij gemakkelijk tot stand. De fijne reacties die we op het album kregen betekende ook dat we heel veel konden spelen en ik kan je zeggen dat het optreden in AB zeker ons favoriete optreden was buiten Engeland. Geweldige zaal en geweldig publiek. Het was een absoluut hoogtepunt’.

‘Na de tour begonnen we rustig aan met het uitwerken van nieuwe ideeën’, vervolgt Duncan. ‘Wat flink wat langer duurde omdat we steeds weer nieuwe dingen probeerden waarvan we later merkten dat ze niet werkten. Nou ja, niet voor ons in ieder geval. En na verloop van tijd wisten we even helemaal niet meer wat we precies wilden en hebben een break genomen en ons op andere dingen gericht. Even leek het erop dat Portico Quartet over was, afgelopen. Totdat we na een paar maanden toch weer bij elkaar kwamen omdat we gevraagd werden muziek te maken bij een voorstelling in het museum. We gingen aan de slag met de sound die we al in ons hoofd hadden maar niet uit de computer kregen. En ineens lukte het wel. Het eerste stuk dat daaruit voortvloeide was Dissolution, het enige instrumentale stuk wat nu ook op ons nieuwe album Living Fields staat’.

‘Het was in het voorjaar van 2014 dat we onszelf dus weer hervonden en gingen bedenken hoe we een heel album zouden kunnen gaan maken’ verteld Jack. ‘Het idee van gastzangers was iets wat we heel graag wilden doen vooral omdat we in onze muzikale vriendengroep veel zangers hebben die we te gek vinden. Vrienden als Jamie (Woon) en Joe (Newman van alt-J) zeiden gelijk hun medewerking toe, dus dat was een geweldige eerste stap. Daarna namen vooral Duncan en ik de tijd om te schrijven en op te nemen. Milo (Fitzpatrick) was ondertussen op tour met Nick en Keir en was met geheel andere dingen bezig, vond alles met ons veel te lang duren (terecht…) en verliet de band uiteindelijk ook in augustus’.

‘Dat was ook het moment waarop we bedachten dat we onze naam ook eens moeten gaan veranderen, ook omdat die jazzlink er met Quartet nog steeds aanhing en we nu echt wel de electronic kant opgingen. Nog meer dan op ons laatste Quartet-album’, valt Duncan bij. ‘We hadden ook het idee dat we van ons platenlabel Real World verwijderd waren. Real World heeft ons altijd geweldige ondersteund maar we hadden met onze nieuwe muzikale koers het idee dat we bij een ander label die meer in onze muzikale richting bezig is, beter af zouden zijn. Het door ons geadoreerde Ninja Tune hapte gelijk toe en daar zijn we heel gelukkig mee’.

‘Daarna ging het opnemen van alle songs eigenlijk voorspoedig’ gaat Jack verder. ‘We legden de tracks voor aan Joe en Jamie en die vonden er geweldige zanglijnen op. Omdat we voor het album echt met meerdere gastzangers wilden werken en niet puur met de twee die gelijk hun medewerking hadden toegezegd kwamen we ook met Jono (McCleery) in contact die zijn tweede, geweldige, album ook op Ninja Tune uit had gebracht. Gelijk toen Jono een eerste track voor ons had ingezongen voelden we dat hij echt helemaal de man met de stem was die we zochten voor onze nieuwe composities. En we hebben hem gelijk gevraagd meer in te zingen. Tot beider volle tevredenheid en het prachtige nieuws is nu ook dat Jono mee met ons op tour gaat. Kan hij gelijk de Jamie en Joe vocalen ook voor zijn rekening nemen. Die klinken bij hem ook prachtig’.

Portico is alive and kicking. Hun nieuwe album Living Fields is een groot succes en de tour door Engeland gaat zeer goed. De band op tour zal op vrijdag 22 mei het Ancienne Belgique in Brussel aandoen. Zet deze datum dus alvast in de agenda.