×

Recensie

Electronic

20 september 2018

Orbital

Monsters Exist

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: ACP

Monsters Exist Orbital Electronic 3.5 Orbital – Monsters Exist Written in Music https://writteninmusic.com

In de jaren negentig bewees Orbital, samen met onder meer Underworld, Leftfield en The Chemical Brothers dat je met elektronische dance een succesvolle brug kon slaan naar de grote popfestivals, evenementen waar tot dan toe de gitaren altijd hadden gedomineerd. De broertjes Hartnoll – live vaak getooid met hun inmiddels befaamde hoofdlampjes – brachten altijd puike shows. De ‘progressieve’ techno/breakbeat/acid/trance/ambient van Orbital leende zich prima voor een groot (festival)publiek. Hun heerlijke optreden op Lowlands 1999 onderstreepte dat eens te meer.

Op die Lowlands-editie bracht Orbital materiaal van In The Middle Of Nowhere, samen met In Sides (1996) wellicht hun beste plaat, al herbergde het debuut uit 1991 natuurlijk ook een paar ware house classics. Vanaf 2000 werd het kwalitatief allemaal wat minder, de remix van Kraftwerks Expo 2000 uitgezonderd. Met dit nieuwe, negende album, het eerste in zes jaar tijd, haalt Orbital nog steeds niet het niveau van de jaren negentig maar dat betekent niet dat Monsters Exist zomaar terzijde kan worden geschoven.

Het album – de titel komt uit de indrukwekkende clip van die befaamde single uit 1996, The Box – is met dat breed georiënteerde geluid weer typisch Orbital, al valt wel op dat de plaat wat consistenter is dan een aantal van zijn voorgangers. Je kunt je echter ook niet helemaal aan de indruk onttrekken dat er, ondanks de pauze van zes jaar, toch enige routine in de muziek geslopen is. Het klinkt vrijwel allemaal lekker maar sommige tracks missen wel urgentie en overtuigingskracht. En dat terwijl het thema van de plaat toch ‘modern day monsters’ is, uiteenlopend van foute politici en bankiers tot privé-monsters en demonen.

De titeltrack is zwaar en imponerend. Het dreigende, dan weer majestueuze The Raid gaat daar nog overheen. Hoo Hoo Ha Ha is lichtvoetiger en poppier en zet de klok terug naar de nineties. Een prettige trip zonder veel substantie. Dat geldt in feite ook voor P.H.U.K. (wat staat voor Please Help the UK), al laat deze dikke clubtrack met atmosferische breaks een betere indruk achter. Grappig, en tekenend voor Orbitals ‘muzikaliteit’ is de even curieuze als pakkende single Tiny Foldable Cities (de titel alleen al…) waarop het wel lijkt alsof er een omgebouwd klavecimbel voorbijtrekt. Het geeft dit Monsters Exist extra cachet.

De tweede helft van het album beklijft minder en geeft je het idee dat een mini-elpee misschien een beter idee was geweest. Hier koerst Orbital even op veilig om vervolgens na wat hol effectbejag (The End Is Nigh) opvallend te eindigen met een wetenschappelijke verhandeling van Professor Brian Cox in een ambient landschap. There Will Come A Time is een plechtige, soms ontroerende epiloog over het onontkoombare einde van de wereld, vroeger of later. Het nummer geeft verdieping aan deze negende plaat van Orbital, een niet al te opvallend album binnen het oeuvre van het duo maar desalniettemin: een welkome terugkeer.

https://www.youtube.com/watch?v=7CC5aX8OzOI


  1. Monsters Exist
  2. Hoo Hoo Ha Ha
  3. The Raid
  4. P.H.U.K.
  5. Tiny Foldable Cities
  6. Buried Deep Within
  7. Vision OnE
  8. The End Is Nigh
  9. There Will Come A Time