Dat toetsenheld Nils Frahm een band was begonnen was voor zijn fans groot nieuws. De man die solo niet alleen op plaat maar juist ook op de podia altijd intrigeert zou zich toch niet opsluiten in een bandgeluid? The Gamble bewijst dat zijn band Nonkeen wel degelijk om het toetsenwerk van Frahm draait maar nog zoveel meer te bieden heeft.

Met zijn albums voor het geweldige Erased Tapes bouwde de oorspronkelijk in Hamburg geboren maar al jaren in Berlijn residerende Nils Frahm een imposant oeuvre op. Albums opgebouwd uit composities die uit improvisatie, avontuur, ruimtelijkheid en prachtige keyboardklanken geboren zijn. Daarnaast is Frahm live is een absoluut fenomeen waarbij je nooit weet wat je kan verwachten. Zijn samenwerkingen met mede Erased Tapes-muzikant Olafur Arnalds zijn al net zo overweldigend te noemen.

Nonkeen is de band van jeugdvrienden Frederic Gmeiner, Nils Frahm en Sebastian Singwald. Gmeiner en Frahm leerden elkaar kennen op de middelbare school in Hamburg waar Singwald als Oost-Berlijner twee weken te gast was. Nadat de muur gevallen was zochten Gmeiner en Frahm hem op om samen muziek te gaan maken. Nog maar 15 jaar oud bleek een memorabel gemeenschappelijk optreden het einde van hun samenwerking. Tijdens het optreden kwam er een gedeelte van het balkon los waardoor er twee mensen op het podium vielen en de drums en de basversterker vernielden. De schok zat er zo in dat de jongen mannen hun muzikale samenwerking terstond beëindigden. Pas halverwege hun twintiger jaren besloten ze weer wat samen te gaan doen.

Allemaal muzikaal flink doorgegroeid werden over een periode van vijf jaar een flink aantal composities geschreven die nu op banddebuut The Gamble te vinden zijn. Opvallend genoeg zijn er ook veel oude opnamen, op 4-track tape gemaakt, die in de remake zijn gegaan. Zeg maar naar deze tijd zijn verplaatst maar dan wel met dezelfde opnamentechnieken. De muziek op The Gamble laat een trio horen dat instrumenten, geluiden, sfeer en ritmes op een vloeiende manier in elkaar laat overgaan.

Met Frahm op de Fender Rhodes klinkt natuurlijk alles mooi maar wat hij op het waanzinnige Pink Flirt laat horen is briljant. Eigenlijk is alles wat hij qua toetsenwerk doet op The Gamble weer adembenemend mooi. Waar zijn spel normaliter meer klassieke input heeft klinkt zijn spel nu meer jazzy. Zelfs zo dat Joe Zawinul of Herbie Hancock nooit echt ver weg zijn. Het geeft een mooie extra diepte aan zijn spel en zet Nonkeen als band in een geheel ander daglicht dan zijn solowerk. Singwald en Gmeiner brengen met ritmes, zowel vanuit de computer als echte drums, het bizarre geluid knip- en plakwerk en hun keyboard en computerbeheersing de verdere kleuren in het geluidsbeeld van Nonkeen aan. Het gros van de composities klinkt sfeerrijk en warm en de band klinkt dan weer als een studioproject dan weer als een spannend spelende liveband. Heerlijk hoe een compositie als Ceramic People heerlijk in de hyperactive overdrive gaat en een track als This Beautiful Mess warm en sfeervol en heerlijk loom nieuwe muzikale werelden opzoekt.

The Gamble is een erg fijn album waarvan de composities live, naar alle waarschijnlijkheid, naar nog grotere hoogten gestuwd gaan worden.