×

Recensie

Electronic

09 augustus 2018

Nine Inch Nails

Bad Witch

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: Caroline Benelux

Bad Witch Nine Inch Nails Electronic 4.5 Nine Inch Nails – Bad Witch Written in Music https://writteninmusic.com

Waar ligt de grens tussen een EP en een album? Je vraagt het je af als Bad Witch van Nine Inch Nails zijn rondjes maakt in de CD-speler. Of op de draaitafel. Terwijl het gros van de luisterars inmiddels streamt. Afijn, we dwalen af. Maar niet zonder reden. Bad Witch is het sluitstuk van een trilogie die bestaat uit de EP’s Not The Actual Events uit 2016 en Add Violence uit 2017. Die klokten – elk met vijf nummers – op respectievelijk zo’n 21 en 27 minuten. Zo de grens dan op zes nummers en het halve uur liggen? Want dat is de lengte van ‘album’ Bad Witch.

Tegelijk, het is anno 2018 ook vreselijk ouderwetsch om te denken in albums of EP’s. En doet de lengte er nu echt altijd toe? Gaat de kwaliteit niet voor kwantiteit? Nou ja, op dat vlak zit het in ieder geval wel goed. Nine Inch Nails is anno 2018 niet meer alleen het geesteskindje van boegbeeld Trent Reznor. Atticus Ross is inmiddels volwaardig creatief partner en het tweetal heeft een avontuurlijk geheel afgeleverd.

Opener Shit Mirror is een brute, overstuurde industrial-track met een poppy onderbeweging. Het schraapt als een botte beitel het oorsmeer je schelpen uit. Ahead Of Ourselves gaat een stap verder. Een paranoïde, opgefokte track waarin de verschillende elektronische geluidslagen over elkaar heen buitelen, elkaar tot op de dood bestrijdend voor een plekje voorin de mix. Je blijft achter met hartkloppingen, zelfs al neemt de track in de finale nog wat gas terug. Allemachtig!

Daarna schiet Bad Witch een volledig andere kant op. Het instrumentale Play The Godamned Part klinkt als jazz uit de onderwereld, een eenzame saxofoon doet zijn ding, terwijl je als luisteraar steeds verder de duisternis wordt ingezogen. Ineens krijgt de sax gezelschap van meer onheilspellene blazers. Adembenemend! Als David Bowie als zombie uit de dood op zou staan en Blackstar opnieuw zou opnemen, klinkt het ongetwijfeld als Play The Goddamned Part. De blazers blijven als geesten rondwaren in het eveneens opzichtig aan de laatste Bowie refererende God Break Down The Door. Een zenuwachtig elektronisch klanktapijt gaat onder de huid zitten en zorgt voor een ongemakkelijk gevoel. Bad Witch is duidelijk niet voor weekhartige luisteraars, dit vraagt veel.

Nu is het werk van Nine Inch Nails natuurlijk nooit het meest toegankelijk, maar op Bad Witch stapelen Reznor en Ross alles wat de band in de afgelopen drie decennia heeft gekenmerkt bovenop elkaar, om ze vervolgens door een knoflookpers te stuwen. Met in de finale een meer ambient-benadering die doet denken aan het Ghosts I-IV project. Zeker I’m Not From This World had daar zo op gepast, een huiveringwekkend instrumentaaltje dat een desolate sfeer oproept en daarmee een fraai intro is voor afsluiter Over And Out. Pas in die finale begin je te beseffen welke muzikale trip je hebt afgelegd vanaf de bruuske openingstracks tot het meer introverte einde. De klap in je gezicht die het begin was, voelt als minstens een uur geleden. Waarom is dit een album en geen EP? Juist hierom, je hebt als luisteraar een ontwikkeling doorgemaakt aan de hand van de uitvoerende en het is perfect zo. Bad Witch had geen seconde langer moeten duren.

Nine Inch Nails – Bad Witch:

  1. Shit Mirror
  2. Ahead of Ourselves
  3. Play the Goddamned Part
  4. God Break Down the Door
  5. I’m Not from This World
  6. Over and Out