×

Recensie

Electronic

01 juli 2014

Monophona

The Spy

Geschreven door: Edwin Hofman

Uitgebracht door: Rough Trade

The Spy Monophona Electronic 3.5 Monophona – The Spy Written in Music https://writteninmusic.com

Het album The Spy van het Luxemburgse duo Monophona verscheen al in 2012. Het was twee jaar een goed bewaard geheim dat buiten de Luxemburgse landsgrenzen nauwelijks te vinden was. Dankzij een aantal voorprogramma’s en optredens op onder meer Eurosonic en Sziget kreeg Monophona gaandeweg meer bekendheid. De donkere mix van triphop, singer-songwriter en drum & bass van het duo, op het podium bijgestaan door live-drums en –percussie, werd opgepikt en een internationale release was het gevolg.

Monophona draagt de erfenis van namen als Massive Attack, Björk, Lamb en Portishead op indringende wijze uit in een sfeervol en donker muzikaal landschap dat industrieel aandoet maar ook ruimte biedt aan de akoestische gitaar van zangeres Claudine Muno. Dat is niet verwonderlijk: de achtergrond van beatmaster Philippe Scherer wordt gevormd door elektronische, tegendraadse muziek, terwijl Muno meer een singer-songwriterachtergrond heeft.

Opener Cracks kan met wat fantasie doorgaan voor een vrije interpretatie van Massive Attacks Karmacoma. Als de akoestische gitaar zijn intrede doet verschuift het geluid wat en tekent zich het profiel van Monophona af. Warrior doet zijn een kwartier later zijn naam eer aan: zinderende, ongemakkelijke elektronische muziek die je niet in de koude kleren gaat zitten.

Let Me Go is een ijzig mooie track waar de ‘kindvrouw’-vocalen van Muno mooi bij passen. Haar relatief kleine stem voegt regelmatig een even onschuldig als intrigerend element toe aan de duistere en licht-industriële soundscapes van Scherer. De muziek, die regelmatig ook doet denken aan de progressieve klanken van het Warp-label, zou overigens zonder vocalen nog steeds een flinke zeggingskracht hebben.

De titeltrack van het album opent met piano en Muno’s zuivere stem, om vervolgens door te schakelen richting donkere new skool breaks en drum & bass. Het is Monophona ten voeten uit. Dat vervolgens de akoestische gitaar de dienst uitmaakt in Still, is dan niet zo verrassend. En dat we even later weer de duisternis in worden getrokken en in machinale sferen met ratelende percussie belanden, evenmin.

Hoewel The Spy met dertien tracks aan de lange kant is en de band nog best wat variatie in het geluid en de sfeer van de muziek kan aanbrengen, is de kennismaking met deze Luxemburgse band er toch eentje die flink blijft hangen.



  1. Cracks
  2. Let Me Go
  3. Give Up
  4. Shades of Grey
  5. Warrior
  6. The Spy
  7. Still
  8. Unfold
  9. Quiet
  10. Ribcages
  11. Boy
  12. Sleep
  13. Humming