Dub is altijd van grote invloed geweest op de muziek van Massive Attack. Het is ook niet gek, de mengvorm van ska en reggae waarbij de ritmes tot bijna stilstand worden teruggeschroefd heeft in vele gevallen van zichzelf al een uitermate duistere ondertoon en dat is nu juist wat het werk van Massive Attack zo kenmerkt.

Wie met terugwerkende kracht het tweede album van Massive Attack terugluistert kan constateren dat het album een bepaalde warmte heeft die erg comfortabel is. Onder die warme deken, geeft de muziek echter geen nachtmerries. Nu is dat ook geen voorwaarde voor een goed album, maar het lijkt wel de opdracht die de band dub-pionier Mad Professor heeft meegegeven bij de productie van remixalbum No Protection.

Mad Professor is een uit Brits-Guiana afkomstige producer die op zijn dertiende naar Londen kwam en daar al vrij snel de muziekwereld in dook. Op zijn zeventiende had hij een eigen studiootje en in de jaren ’80 was hij de drijvende kracht achter de Dub Me Crazy remixserie waar de vermaarde dj John Peel dol op was. In de jaren ’80 werkte Mad Professor (echte naam: Neil Joseph Stephen Fraser) met name met ska- en reggaeartiesten als Lee ‘Scratch’ Perry, maar in de jaren ’90 wisten ook artiesten als The Orb, The KLF, Beastie Boys, Jamiroquai, Depeche Mode en Rancid hem te vinden om hun werk onder handen te laten nemen. Massive Attack gaf hem de grootste klus door een heel album onder handen te laten nemen.

Wat Mad Professor doet is ook twee decennia later nog adembenemend. Mad Professor trekt de nummers van Protection (minus de zwakke broeders als Light My Fire die gewoon genegeerd worden) volledig de duisternis in. Op geen track is dat zo duidelijk als op de titeltrack, die hier is omgevormd tot Radiation Ruling The Nation. Waar op de reguliere Protection de bijdrage van Everything But The Girl-frontvrouw Tracey Thorn door ons nog ‘zalvend’ werd genoemd, is het hier aan flarden gescheurd en bijna achteloos door de track heen gestrooid bijna spookachtig te noemen.

Zo gaat het de volle bijna vijftig minuten door. Eternal Feedback, een bewerking van de track Sly (een van de prijsnummers op Protection) komt volledig los van de grond en neemt de luisteraar mee naar hogere sferen. De stemflarden die er doorheen worden gegooid echoën en galmen en zijn her en der angstaanjagend te noemen, terwijl het aalgladde geluidsbed onder de diverse blup- en dubgeluiden uit probeert te komen. Zeer fraai. Het op Spying Glass geïnspireerde I Spy wordt een meer traditionele maar evengoed hypnotiserende dubtrack. Het album blijft van begin tot eind een luistertrip.

Vaak zijn remixalbums verkapte manieren voor een artiest om even makkelijk geld binnen te slepen zonder er al te veel voor hoeven doen. No Protection valt allerminst in die categorie. Sterker nog, het is een album dat volledig op zichzelf kan staan en hel erg goed te genieten is als je het origineel niet eens kent. Daarnaast is het een album dat daadwerkelijk heel creatief met het bronmateriaal omgaat en er een nieuw kunstwerk van probeert te maken, zonder dat het direct een ‘cash cow’ hoeft te zijn. Ook dat hoor je er aan alle kanten vanaf en wat ruim twee decennia na de release overblijft is de gedachte dat de remix wellicht het origineel overstijgt.