Une Meeles – het tweede van de Estlandse zangeres- en violiste Maarja Nuut – kon ook in Nederland stiekem op wat bijval en “hype” rekenen. Dat album klonk wellicht enigszins stug voor het ongetrainde oor: neem eeuwenoude, traditionele volksmuziek, folklore en sprookjes en mix dat met experimentele vioolklanken, die net als haar vocalen door effectpedalen van loops en allerhande vreemde effecten werden voorzien.  Het resultaat is bevreemdend, dromerig, soms dreigend, maar soms toch ook verrassend poppy en toegankelijk. Horen is geloven.

Op dit derde album,  Muunduja, word ze gesteund door beats producer- en ambient/noise-muzikant Ruum. Dat geeft gelijk al iets meer “body” aan het geheel, het resultaat is hierdoor minder taai en niet al te zwaar op de maag. Toch is het ook dit keer weer een bevreemdend en experimenteel werkstuk van jewelste geworden. De focus ligt nog steeds op Nuut zelf en de werkwijze van het oneindig herhalen en op elkaar stapelen van lagen vocalen en viool. Zo is de basis al gelijk bezwerend en mantra-achtig. Desoriënterend is ook een woord dat bij deze tracks past.  Luister gelijk al naar de opener, waar prachtig zalvende zang plots bijval krijgt van dreigend hijgerige vocalen en lagen viool die meer als drone-klank worden ingezet. Helemaal beangstigend wordt het als de hijgende vocalen en zalvende zang met elkaar een gevecht aan gaan om de hoofdrol . Op de achtergrond valt er ook nog een vogel te hore, of is dat wederom een andere “laag” vocalen?

De extra elektronica van  Ruum maakt het geheel meestal nog donkerder en meer ondoordringbaar. In diezelfde opener stapelen synth-melodieën zich op om uiteindelijk te resulteren in een kosmische krautrock kakafonie en later komen daar zelfs beats, drones en lichte noise bij. Desoriënterend? Ja, nog steeds. Of neem de korte track en vreemde eend Miniature C waar orgelklanken, percussie, beats, drones en noise bijna climaxen, maar dan abrupt stoppen. Het beste huwelijk tussen Nuut en Ruum horen we in Kurb Laulik, waar meerdere lagen vocalen flink echoën, zowel de electronic als vocalen het geluid van de wind nabootsen, violen zowel krassen als melodieuze lagen inzetten, er zo nu en dan een triangel de hoofdrol opeist en donkere drones de muziek willen overnemen. Het is een verhalend, hoorspel-achtig geheel, een donker sprookje dat we niet kunnen verstaan, maar dat het donker is en alles behalve vrolijk dat is duidelijk!

Een volstrekt uniek album, wat nog steeds focust op de hoofdrol van Maarja Nuut met haar meerlaagse vocalen en –viool, maar tegelijk niet zonder Ruum kan. Samen ontstaat er dreiging en spannende dynamiek, maar vooral ook veel herhaling. Krachtige, bezwerende herhaling vol ritmiek en een mantra-achtige sfeer. Als we iets vergelijkends zouden moeten noemen komen we al snel uit bij Meshes of Voice van Susanna en Jenny Hval, waar ambient/noise muzikant Helge Sten een vergelijkbare rol als Ruum vervuld. Fans van dat album gaan ook dit Muunduja erg waarderen.