Kreng is het project van de Belgische muzikant en componist Pepijn Caudron. Waar eerdere albums veelal bestonden uit soundscapes vol samples en -drones om een horror-achtig sfeer neer te zetten, klinkt The Summoner meer organisch en persoonlijker. Caudron diende voornamelijk als componist voor een 12-koppig strijkorkest, dat de belangrijkste basis vormde voor dit album.

Na het verliezen van een aantal dierbare vrienden, is dit album voornamelijk een conceptalbum over rouwverwerking. Het begint met de muisstille ontkenningsfase van Denial, om te eindigen bij Acceptance, wanneer er berusting heerst en de meest zware fase over is. Muzikaal betekend dat vooral veel dynamiek, waarbij in de rustige passages nauwelijks wat te horen valt en bij de meer agressieve stukken de kopjes haast uit je kast trillen: strijkers zwellen aan en vallen dan weer stil, synthesizers draperen subtiele drones, percussie dendert en subtiele vocalen vallen op het juiste moment bij. Voor de luisteraar is het een vermoeiende luisterervaring, omdat de aandacht geen moment afdwaalt naar andere activiteiten of –gedachtes. De soundscapes zijn niet zozeer liedjes, als wel sfeerschetsen zonder een vertrouwde structuur.

Precies dan is het tijd voor The Summoning, het groots opgezette titelnummer. Juist hierin komt er weer structuur en valt de opbouw van een liedje te herkennen. Dit komt niet in de laatste plaats door metalband Amenra, die op een onverwachts komt binnenvallen met zware gitaarklanken en ijselijke krijsen. Na de bombastische woede in Anger en een gebrek aan liedjes op het album, voelt de bijdrage van deze Belgische band als een lichtpuntje, in plaats van de gebruikelijke mokerslagen die ze doorgaans uitdelen. Natuurlijk, het nummer dendert je huiskamer binnen, maar nooit klinkt het zo intens meer als wat er voorafging. Ook Acceptance is een “liedje”, melancholische pianoklanken geven het al aan: het is voorbij…