De Zweedse Maria Lindén, beter bekend als I Break Horses, debuteerde drie jaar geleden op Bella Union met Hearts. Was deze plaat nog meer als shoegaze te omschrijven, op Chiaroscuro verschuift Lindéns muziek meer naar de synthesizer.

De fraaie titel is ontleend aan het begrip clair-obscur en voert terug op het contrast tussen licht en donker in de songs van I Break Horses. Dit contrast wordt niet echt scherp neergezet door Lindén. Het vereist wel enige luisterbeurten om dit uit de muziek te destilleren. De zweverige zang van Lindén is bovendien niet bijzonder expliciet.

Opener You Burn is mooie ambtienteske synthesizerpop verfraaid met steeldrum die na een paar minuten met een lekkere baslijn in de versnelling gaat. Faith is een relatief pittige dancetrack en een fijne accelerator op het album. I Break Horses houdt het niveau nog even vast met de weelderige, eighties-synthpop van Ascension.

Hierna sluipt er echter toch een element van ‘vorm boven inhoud’ in de muziek van I Break Horses en verworden de ijle zang van Lindén en dito synths bij vlagen tot de soort inwisselbare, atmosferische elektropop die probleemloos bij een keur aan exotische televisie-beelden ingezet kan worden.

Gelukkig komt I Break Horses nog wel een paar keer ‘op niveau’. Medicine Brush is plechtstatige, diepe synthesizerpop en ook bij het minimalere, bijna mystieke Heart To Know komt I Break Horses goed uit de verf. Het spannend opbouwende Disclosure is fraai, alhoewel je hiervan ook best graag een versie door Depeche Mode zou willen horen. Als is het alleen maar om de ijle klanken van I Break Horses ook eens wat dichter bij de grond te trekken.

Al met al weet Maria Lindén voldoende te prikkelen om van een ruime voldoende te spreken. De fletse, enigszins kitscherige tracks die hier en daar opduiken op Chiaroscuro zijn in de minderheid en worden door een handvol mooie songs van tegenwicht voorzien.