Na een tweetal lo-fi popplaten en de nodige experimentele elektronische muziek met Psychon en Living Ornaments vond Lars Meijer, artiestennaam Hunter Complex, het de hoogste tijd voor een album met elektronische popliedjes.

Aan het einde van 2009 verscheen als voorproefje van dit album al de gratis te downloaden ep Here Is The Night. De ep verscheen bij het Nederlandse label Narrominded, dat sinds 2000 al flink van zich heeft doen spreken met eigenzinnige rock, elektronische en elektro-akoestische muziek. Een hoogtepunt in de discografie van Narrominded was in 2009 de remake van Brian Eno’s Another Green World, waarop een groot aantal Nederlandse elektro-acts – waaronder Hunter Complex – schitterden.

Het album van Hunter Complex laat vrij milde, wat onderkoelde, elektropop horen die duidelijk maakt dat Lars Meijer zich omringd heeft door een lekkere batterij effecten en (analoge) synths. Hij kan bovendien een uitgebalanceerd en verzorgd elektropopgeluid produceren, waarvoor petje af. Meijer laat zich inspireren door onder meer Depeche Mode en A-ha. Dat geeft al aan dat de muziek van Hunter Complex niet bedoeld is om te confronteren. Het zijn daarom ook in eerste instantie namen als OMD en – meer recent – Erlend Øye die te binnen schieten bij het beluisteren van dit album.

Hunter Complex schotelt geen instanthits voor; veel nummers zijn niet bijzonder melodieus en leunen daarbij ook niet op harde beats of dikke effecten. Voeg daarbij de onderkoelde, wat afstandelijke zang van Meijer, en duidelijk wordt dat dit geen plaat is die je er op eighties-feestjes even makkelijk inknalt, al doen sommige recensenten anders geloven.

Here Is The Night, dat dus al in 2009 verkrijgbaar was, is een van de betere nummers op dit album van Hunter Complex. Een ideeënrijk nummer, prima geproduceerd. Cross kent een mooie sfeervolle opening en dito einde met daartussen prettige uptempo electropop. In Dance en Kerosine stoeit Hunter Complex wat met ritmes, beats en tempi met behoud van een smaakvolle pop appeal.

Moonset biedt halverwege het album een versnelling die zeker welkom is. Zwaar aangezette akkoorden geven de muziek wat meer body, al suggereert Meijer hier meer dan hij daadwerkelijk aflevert. Dit lijkt het geval bij meerdere nummers: subtiliteit en een zekere distantie staan een instanteffect in de weg. Het is de fraaie productie die de plaat interessant maakt, en de subtiele inkleuring van de nummers, zoals de stemvervormer in Black en de old school hiphop beat van Fashion Street. In het afsluitende Mean Street somt Hunter Complex alles nog even op en krijgen we nog even een kleine staalkaart van alle ingrediënten. Het levert een zwoel en lichtvoetig elektropopnummer op met een stemmige ondertoon. Een typering die je op de meeste nummers van dit smaakvolle album kunt loslaten.