Het uit Edinburgh afkomstige Hidden Orchestra verraste zo’n 2 jaar terug met het prachtige Night Walks. Een album waarop pulserende dan weer dynamisch opstuwende ritmes werden voorzien van fraai filmische, warme klanken.

Niet raar als je weet dat het hart van Hidden Orchestra is geformeerd rond de twee drummers, Tim Lane en Jamie Graham. Zij zijn met hun immer verrassende en ultra ritmische spel de hartslag van de band. Poppy Ackroyd’s fraaie viool en pianospel en Joe Acheson’s bas en originele samples maken het brede geluidsspectrum van Hidden Orchestra compleet. Hoewel de band dus 2 drummers frontaal in het geluid (en live in het gezichtsveld) heeft is het Joe Acheson die met zijn composities het geluid van de band bepaald.

Op het tweede Hidden album Archipelago heeft Acheson zijn immer durende muzikale ontdekkingstocht een fraaie verdieping gegeven. Zijn liefde voor jazzstructuren, electro en folk melodieën zijn daarbij weer prominent aanwezig. De in het voorjaar uitgekomen track Flight is daar een geweldig voorbeeld van. Het is een prachtig opbouwende track die met een fraaie folk melodie naar een hoogtepunt komt . (De daarop aansluitende Flight EP was een wonderbaarlijk briljante 5 sterren verzameling Hidden tracks en remixes). Maar de filmische sfeer op Archipelago kan nu ook bijna klassiek genoemd worden. Geweldig hoe de rijke arrangementen steeds weer prachtig binnen de ritmes geplaatst worden. Of hoe ze binnen een rustige opbouw vloeiend met het ritme naar de climax toegroeien.

Archipelago is een bijzonder knap staaltje muzikaal vakmanschap. Niet alleen de composities zijn verrassend, verfrissend gelaagd en emotievol… er wordt ook nog eens briljant gemusiceerd. Eerste single Flight en ook de pulserende tweede single Vorka zijn daar prima voorbeelden van. Maar luister ook naar een track als Hushed, die met z’n subtiele klassieke thema gaandeweg wordt ingevuld met percussie en emotievol uitgebouwd wordt tot een van de allermooiste tracks van het album. Het daarop volgende Reminder is dan weer zo’n heerlijk door dikke beats, bass en een groots orkest, lekker veel strijkers en blazers, gedreven overvloedige knaltrack. En ook van het jazzy Seven Hunters wordt een heel vette track gebouwd. De misschien wel allermooiste track van het album volgt snel daarna: Het knallende Fourth Wall. Wat een briljante compositie vol over elkaar heen buitelende ideeën en hoe geniaal uitgevoerd. Wat een enorm dikke bassline en hoe goed werken de twee drummers naar een climax.

Archipelago is zo’n album dat de toon in muziek verzet. Ik ken eenvoudigweg geen band die muziek maakt zoals Hidden Orchestra. Hun achtergrond in jazz komt uitstekend van pas als je vervolgens heel veel andere spannende muziekstijlen in je composities gaat verwerken. Het grote vakmanschap en de muzikale vrijheid die deze mannen zichzelf hebben gegeven maakt Archipelago tot een van de meest spannende en tegelijkertijd meest sprankelende albums van dit jaar.