Het mag een klein wonder heten dat het uit Washington DC afkomstige Thievery Corporation na twintig jaar nog net zo relevant is als toen ze begonnen. Met hun prima laatste, van reggae druipende, album The Temple of I & I bewezen ze dat hun muziek een fijne tijdloosheid heeft die een breed publiek kan vervoeren. Een volledig uitverkocht en vanaf de aanvang van het concert zeer enthousiast Paradiso was het warme bad waar de band zich aan laafde. Een heerlijke avond met veel nieuwe tracks van het laatste album maar zeker ook de tracks uit het rijke verleden vonden in twee uur de weg naar het publiek.

Met Thievery main man Eric Hilton achter de decks en Rob Garcia achter de keys, soms met gitaar om, en drums, percussie, bas en gitaar/sitar heeft de band een overzichtelijk opzet. Met de vocalisten/rappers die steeds afwisselend hun songs komen doen en de zaal opzwepen hebben ze een ideale basis, hoewel het natuurlijk nog fijner zou zijn als ze alle instrumenten, zoals echte blazers en strijkers, die op hun albums te horen zijn ook nog op het podium hadden kunnen tillen. Maar de band heeft in deze opzet een waanzinnig, lekker diep, geluid dus daarover valt weinig te klagen.

Met set opener Forgotten People met gitarist Rob Myers op sitar als verrukkelijke binnenkomer en een verrassend Until The Morning, een nogal relaxte track, daarop volgend was gelijk duidelijk dat we een ouderwetse Thievery show zouden krijgen. Onvoorspelbaar en geheel volgens hun eigen ideeën. Het publiek werd vervolgens, in een slimme mix van opzwepende en rustiger songs, moeiteloos veroverd met geweldige nieuwe songs als Letter To The Editor, Strike The Root, True Sons, Let The Chalice Blaze, Weapons of Distraction, Road Block en vooral Fight To Survive. Grootste veroveraar was zonder twijfel rapper Mr. Liff die vanaf het allereerste moment het publiek met superveel enthousiasme meekreeg.

Natuurlijk bleven de aloude en verrukkelijke Thievery Corporation klassiekers als Culture of Fear, met een tekst die actueler dan ooit lijkt, Illumination, het super sfeervolle Le Monde, Warning Shots, Lebanese Blonde en Amerimacka absolute publiekoverwinnaars. Wat al snel duidelijk werd tijdens het concert is dat Hilton en Gracia zich omringt hebben door geweldige muzikanten die de sfeer van de songs geweldig aanvoelen. De pompende bas van immer over het podium stuiterende Ashish Vyas, de heerlijk prominente drums van Jeff Franca en de opzwepende percussie van Frank Orrall (die terloops ook nog wat vocalen voor zijn rekening nam) geven elke song optimale groove en diepte mee waarover Hilton en Gracia de songs perfect kunnen invullen. De zang en rapkeuzes zijn al net zo sterk. Exact de juist zangers/rapper voor de juiste songs met als altijd zangeres Natalia Clavier als uitschieter. Met in totaal drie toegiften werd het concert uiteindelijk na twee uur afgesloten met het verrukkelijke United Tribes.

Onvoorstelbaar eigenlijk dat Thievery Corporation de afgelopen jaren niet op de grote Nederlandse festivals als afsluiters werden geprogrammeerd. Hun songs, vol met alle spannende muziek die er in de wereld de afgelopen decennia is gemaakt, en altijd in ideale dansstijlen gegoten, is een geweldige manier om een volle muziekdag mee af te sluiten. Met het concert in Paradiso werd dat eens te meer duidelijk.

Setlist Thievery Corporation Paradiso, Amsterdam (1 maart 2017):

1. Forgotten People
2. Until The Morning
3. True Sons of Zion
4. Letter To The Editor
5. Culture of Fear
6. Illumination
7. Le Monde
8. Love Has No Heart
9. Weapons Of Destraction
10. La Femme Parallel
11. Ghetto Matrix
12. Amerimacka
13. Time + Space
14. Fight To Survive
15. Warning Shots

Toegift:

1. Road Block
2. Sweet Tides
3. Lebanese Blonde
4. The Richest Man in Babylon

Toegift 2:

1. Drop Your Guns

Toegift 3:

1. Heaven’s Gonna Burn Your Eyes
2. Marching the hate Machines (Into The Sun)
3. Facing East
4. All That Percieve
5. Unified Tribes

Foto’s: Renee Suiker