‘Ah, de nieuwe Radiohead!’, klinkt het vanuit de keuken, waar mijn lief zich bezighoudt met een op voorhand exquise pasta, die, als ik slechts af ga op de ravissante geuren die de huiskamer in fladderen, niet ver verwijderd zal zijn van een dikke tien. Doen we er een griffel bij.

De verwarring is niet zo verwonderlijk, omdat Hearts Hearts, want dat is de formatie die daadwerkelijk uit de boxen schalt, bijzónder dicht aanschuurt tegen het geluid van Thom Yorke en consorten. Hetzelfde, wat lijzige stemgeluid van David Österle, dat Yorke ook op kan zetten, in combinatie met de elektronische kunsten die de band vertoont op platen als het redelijk ontoegankelijke, doch formidabele Kid A (2000) en het wat organischer klinkende meesterwerk Amnesiac, dat een jaar later verschijnt.

Young is het debuut van de Oostenrijkse formatie Hearts Hearts, die resideert in het schitterende Wenen.

Het is om de haverklap puur kopieergedrag dat het kwartet op plaat durft te zetten. Zo loopt het intro van titelstuk Young hoegenaamd één op één met dat van Radioheads Idioteque, van het eerdergenoemde Kid A. Je vraagt je subiet af hoe Yorke en zijn kornuiten hier op gaan reageren. De indringende geur van plagiaat hangt om Hearts Hearts heen. Al geldt dat natuurlijk niet voor elke noot die de formatie kraakt.

Knisperende synthloopjes, drumcomputergestuurde ritmes, ambientachtige soundscapes; er is op Young vrijwel niets te ontdekken waardoor de vergelijking met Radiohead mank gaat.

Dat terwijl Alt-J ook zonder meer zijn sporen nalaat, evenals Sigur Rós. Bovendien omdat Österles stem ook wel wat wegheeft van die van zowel Joe Newman als die van Jónsi.

Toch is het vooral Radiohead dat de klok slaat. Maar, en daar komt-ie, als dat op een manier gebeurt die dermate overtuigend is dat je de plaat met alle plezier afspeelt, zonder continu het idee te hebben dat je te maken hebt met een inferieure versie van Yorkes geesteskind – want zo knap is het gedaan – vergeven we Hearts Hearts’ gapwerk, of behoorlijk uit de hand gelopen hommage, met alle liefde.

Nu maar hopen dat ook Thom Yorke die Tempo-Teamreclame zo leuk vindt en zegt: ‘For this time I’ll see it through the fingers.’