×

Recensie

Electronic

14 september 2017

Gary Numan

Savage (Songs From A Broken World)

Geschreven door: Edgar Kruize

Uitgebracht door: BMG Rights

Savage (Songs From A Broken World) Gary Numan Electronic 4 Gary Numan – Savage (Songs from a Broken World) Written in Music https://writteninmusic.com

Het belang van Gary Numan voor de (moderne) muziek mag niet worden onderschat. Zonder Numan geen dance, zonder Numan geen hiphop, zonder Numan geen industrial rock. Om maar even een handjevol stromingen te noemen. Toch is die prominente rol jarenlang onderbelicht gebleven doordat de man zelf niet bepaald in ene creatieve piek verkeerde. Vanaf Jagged via Dead Son Rising en uiteindelijk piekend met het majestueuze Splinter, heeft hij zijn vorm echter weer volledig herpakt. Op Savage (Songs from a Broken World) zet hij die vorm voort.

War voorganger Splinter een duister inkijkje gaf in Numans eigen psyche ten tijde van een depressie, kiest hij er op Savage voor om min of meer een fictief verhaal muzikaal aan te kleden. Min of meer, want her en der kruipen er alsnog wat persoonlijke nummers door het overkoepelende verhaal over een man die probeert te overleven in een post-apocalyptische wereld die – getuige de opener – zelfs door God vergeten is. In zekere zin is het album inhoudelijk wederom en verkenning van de menselijke psyche. Wat doe je om te overleven in een wereld waar je als je geen prooi wil zijn wordt gedwongen om te jagen? En wat doet het met je als je eigenlijk liever geen jager wil zijn, maar wordt gedwongen gruwelijke dingen te doen voor je eigen overleven?

Gezellig is het tekstueel allemaal niet, maar muzikaal is het allemaal heel goed te behappen. De overstuurde industriële klanken van opener Ghost Nation worden door oosterse invloeden die als echo’s door het nummer heen zweven en de naar wave neigende refreinen als een mooie springplank gebruikt naar de rest van het album, dat muzikaal uit meerdere vaatjes tapt. Voorganger Splinter wist de luisteraar murw te beuken, dit Savage pakt je bij de hand en neemt je mee een andere wereld in. Bed Of Thorns voelt als een voettocht door een nachtelijke woestijn, het catchy My Name Is Ruin brengt je weer onder de mensen maar je wil er snel weer weg en na The End Of Things blijf je enigszins onthutst achter. Het is knap als muziek op deze manier beelden en gevoelens oproept. Halverwege het album is And It All Began With You een fraai hoogtepunt. Numan legt onder een relatief standaard liefdesliedje synthlaag op synthlaag en zet het nummer daarmee met weerhaakjes vast in je hoofd. Je wil het liefst met koptelefoon die diverse laagjes verder onderzoeken. Erg fraai.

Het rauwe When The World Comes Apart voelt daarna als een vuistslag op je neus. Mercy vervolgens met zijn slepende en bijna je speakers van binnenuit schurende geluid ook een stuk rauwer dan het eerste deel van het album. De wereld die in het begin van Savage nog enigszins romantisch klonk ondanks de desolate sfeer die werd opgeroepen, is inmiddels volledig naar de verdoemenis. Het grappige is dat nummers als What God Intended fraai aansluiten bij de manier waarop de wereld momenteel in de fik lijkt te staan. Daardoor zouden ze net zo goed een soundtrack van het ‘nu’ kunnen zijn, maar Numan impliceert in het grimmige toekomstbeeld dat Savage is dat de mensheid zelfs als de planeet verwoest is nog steeds niet heeft geleerd. Muzikaal is het album in de tweede helft wat meer recht-toe-recht-aan. Het met marcherende laarzen openende Pray For The Pain You Serve is lekkere, maar zeker geen baanbrekende industrial. Pas in de finale als in het dramatisch opgezette Broken de plaat afsluit wordt het weer écht interessant. Het is een atypische track, met een lang en filmisch aandoend intro en pas na bijna drie en een halve minuut zet Numan met zijn karakteristieke stem een ijzige klaagzang in. Tenminste, het karakter Ruin dat in het geheel de hoofdrol speelt zet die klaagzang in en klinkt bijna verslagen. In My Name Is Ruin heeft hij het er nog over dat hij een gebroken man werd genoemd, maar toen was hij nog standvastig. Nu is hij daadwerkelijk gebroken en vraagt hij de luisteraar wat deze in zijn positie gedaan zou hebben.

Savage (Songs from a Broken World) laat je dus achter met een vraag en het antwoord vinden is natuurlijk voor iedereen puur persoonlijk. Je wil als luisteraar natuurlijk niet altijd zo achterblijven en de vraag is natuurlijk vooral of Savage ook genietbaar is als je het verhalende er uithaalt. Dat is het album zeker. Numan is niet in de val getrapt zijn vorige succesvolle album slaafs te kopiëren in de hoop dat de bliksem tweemaal op hetzelfde punt inslaat. Hij heeft een muzikaal avontuur opgezocht dat met name het eerste deel van Savage erg genietbaar maakt ook buiten de verhalende context om. Deel twee is wat meer van dik hout zaagt men planken weer en dat maakt dat het album je toch net wat minder bij de keel grijpt dan de voorganger. Desalniettemin is het mooi om te constateren dat een muzikaal pionier die lang heeft gezwalkt weer een muzikaal relevante plek aan het claimen is.

Gary Numan – Savage (Songs from a Broken World)

  1. Ghost Nation
  2. Bed of Thorns
  3. My Name Is Ruin
  4. The End of Things
  5. And It All Began with You
  6. When the World Comes Apart
  7. Mercy
  8. What God Intended
  9. Pray for the Pain You Serve
  10. Broken


  1. Ghost Nation
  2. Bed Of Thorns
  3. My Name Is Ruin
  4. The End Of Things
  5. And It All Began With You
  6. When The World Comes Apart
  7. Mercy
  8. What God Intended
  9. Pray For The Pain You Serve
  10. Broken