×

Artikel

20 juli 2017

Depeche Mode

Depeche Mode: een nieuw decennium, een nieuw geluid

Geschreven door: Edwin Hofman

Na de tumultueuze jaren negentig vinden de opnamen van de nieuwe plaat, de opvolger van Ultra (1997), plaats in de relatieve rust van onder meer Zuid-Californië, waar Martin Gore inmiddels naartoe is verhuisd. Gore heeft te kampen gehad met een writer’s block en pas in juni 2000, ruim drie jaar na Ultra, begint de band met de opnamen.

Gore is de afgelopen jaren meer en meer naar leftfield dance en elektronica gaan luisteren en mede als gevolg daarvan trekt de band Mark Bell aan als producer. Bell maakte naam met LFO, het duo dat in de jaren negentig op Warp Records spraakmakende techno uitbracht.

Het nieuwe album moet, in de nog prille eenentwintigste eeuw, duidelijk maken dat Depeche Mode er nog steeds is en er nog steeds toe doet. De tournee van 1998 was een test case en de band kwam daar goed uit, ook al draaiden die concerten natuurlijk om singles uit het verleden. Nu is het tijd om met relevante nieuwe muziek te komen. Het leven begint (opnieuw) bij de veertig.

Depeche Mode heeft rondom de release van het nieuwe album, dat Exciter is gedoopt, over aandacht in de pers niet te klagen. De bandleden ogen fris en van Anton Corbijns albumhoes, een opvallende foto van een agave, gaat zonder meer iets positiefs en zuivers uit. Belangrijker nog; de plaat laat echt een ander geluid horen. Mark Bell en band leggen een aantal fraaie en smaakvolle technopop-tracks neer die zich het best laten omschrijven als techno-akoestica en ambient folk. De productie is knisperend, helder en vaak ronduit wonderschoon. Mark Bell laat op Exciter met een surplus aan subtiele details horen hoe je goede elektronische songs creëert, iets wat veel knoppendraaiers toch niet echt in vingers hebben. Daar komt nog bij dat Dave Gahan opvallend goed bij stem is en het merendeel van de songs daarmee een absolute meerwaarde geeft.

https://www.youtube.com/watch?v=4uKQd2mWV8g

Exciter kan over het algemeen rekenen op positieve recensies, al kan niet iedereen zich vinden in de vaak verfijnde, gedetailleerde state-of-the-art sound – die voor sommige recensenten ten koste lijkt te gaan van de inhoud – en het nagenoeg ontbreken van uptempo tracks. De band trekt vier singles van de plaat: Dream On, I Feel Loved (later geweldig geremixt door Danny Tenaglia), Freelove en Goodnight Lovers en gaat in mei 2001 op tournee. Deze rondreis is beduidend minder afmattend en destructief dan eerdere tours, al doet de band toch nog bijna 85 concerten in vijf maanden tijd. Ondertussen behaalt Exciter in acht landen de gouden status en schopt het album het in Duitsland zelfs tot platina. De band is een paar jaar buiten beeld geweest en voor velen voelt Exciter, wellicht nog meer dan Ultra destijds, als een comeback. Maar net als Ultra lijkt Exciter qua geluid en stijl meer een geslaagde momentopname dan een blauwdruk voor volgende albums; een uiterst genietbare eenling in de discografie van Depeche Mode en tevens een onvergetelijk visitekaartje van producer Mark Bell, die in 2014 op slechts 43-jarige leeftijd zou overlijden door complicaties na een operatie.