×

Artikel

02 juni 2017

Depeche Mode

Depeche Mode: De grote beloning

Geschreven door: Edgar Kruize

Hoewel de band lekker aan de weg timmert in met name Europa, is Depeche Mode begin jaren tachtig nog verre van de werelddominerende synthband die zij uiteindelijk zullen worden. Het is de single People Are People van het vierde album Some Great Reward die daar voorzichtig verandering in brengt.

De track is een logische vervolgstap na het Construction Time Again album. De zwaar politiek getinte tekst (het nummer stelt de vraag waarom het menselijk gedrag is om mensen te haten die we nooit hebben ontmoet) in combinatie met een industrieel synthgeluid dat gelardeerd is met samples die lijken te zijn opgenomen door te rammen op metalen voorwerpen (zo te horen metalen buizen, al komt ditmaal alles uit de computer). Het nummer schopt het tot een tiende plek in de Top 40 en in Duitsland scoort de band er de eerste nummer 1-hit ooit mee. Daar wordt het instrumentale deel van het nummer ook gebruikt als themamuziek voor de tv-verslagen van de Olympische Spelen in Los Angeles, wat alleen maar bijdraagt aan de populariteit van People Are People. Het is echter niet alleen een hit in Europa en Australië, plekken waar de band al voet aan de grond heeft gekregen. People Are People is ook de track waarmee de Verenigde Staten en Canada voor de bijl gaan.

Misschien is het de kledingstijl van met name Martin Gore die er aan bijdraagt, maar het is in de Verenigde Staten aanvankelijk vooral de gay scene die het nummer (en de boodschap) oppakt. Tijdens de tournee door Amerika merkt de band het verschil. Ze staan ineens voor volle zalen. Niet alleen dat, er staan elke avond vele mensen te dringen die wel naar binnen willen, maar geen kaartje meer konden krijgen. Opvallend genoeg begint zich imagotechnisch bij de Amerikaanse doorbraak een tweedeling af te tekenen. Niet alleen de gay scene heeft Depeche Mode omarmd, ook de goths zijn al snel verzot op de Britse synthpopband, die in Europa juist in de pophoek opereert en waarvan de bandleden op posters in menig tienerkamer te zien zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=6Zz3wgvWZEs

In september 1984 wordt Some Great Reward uitgebracht en in tegenstelling tot wat het politiek getinte People Are People doet vermoeden, is het een album dat vooral gekenmerkt wordt door persoonlijke thema’s als seks, relaties, de dood en interpersoonlijk contact. Terugkijkend kan je concluderen dat Some Great Reward het eerste album is waarop het ‘concept’ dat een Depeche Mode album al vele decennia is echt vorm heeft gekregen. Met Somebody (recent nog gespeeld tijdens de Global Spirit tournee) bevat het een ballad die door Martin Gore wordt gezongen en sindsdien bevat elk Depeche Mode-album zo’n track. Het nummer wordt een vrij a-typische single (met Blasphemous Rumours op de b-kant) die het in Nederland niet verder schopt dan Alarmschijf. Ook Master And Servant doet het als single niet heel goed. Wel speelt de band in Nederland in prestigieuze zalen als Carré en De Doelen en hebben ze als ze in de zomer van 1985 terugkomen nar Europa een vrij prominente plek op het affiche van dubbelfestival Torhout Werchter. Weliswaar nog onder U2 en Paul Young op de poster, maar boven R.E.M., Ramones, The Style Council en Lloyd Cole and the Commotions.

De band staat nu écht op de drempel van supersterrendom en voor platenlabel Mute is het tijd om het nog versplinterde carrièrepad in Europa en de Verenigde Staten te fuseren, zodat er na 1985 in één lijn voorwaarts gestapt kan worden. Opvallend genoeg doet men dat met een verzamelaar (The Singles 81→85) die in Amerika een andere titel (Catching Up with Depeche Mode) meekrijgt. Die laatste titel is uiteraard wel erg van toepassing, omdat men daar een paar jaar achterloopt. De verzamelaar bevat ook de singles die nooit op een album stonden (Shake The Disease en It’s Called A Heart). Die verzamelaar doet in Nederland helemaal niets in de hitlijsten (dat komt jaren later pas als het zusteralbum met hits uitkomt) maar in de slipstream wordt ineens wel een oude single een grote hit. In 1985 begint de Nederlandse radio namelijk de in 1982 in de Londense Hammersmith Apollo opgenomen live-versie van doorbraakhit Just Can’t Get Enough te draaien, zoals te vinden op de in 1983 uitgebrachte live-EP Love In Itself. Die wordt twee jaar nadat deze in Nederland geflopt is ineens een bestseller! Het maakt van Love In Itself de enige nummer 1-hit die Depeche Mode ooit in Nederland scoorde. Ook al kocht niemand het voor de titeltrack.