×

Recensie

Electronic

09 april 2016

Dan Sartain

Century Plaza

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Swami/One Little Indian

Century Plaza Dan Sartain Electronic 3 Dan Sartain – Century Plaza Written in Music https://writteninmusic.com

Dan Sartain is een rockmuzikant die sinds 2001 al in verschillende vormen muziek maakt, of het nu solo is, als duo of  in een volledige bandbezetting. Zijn worstel liggen duidelijk bij de rockabilly en blues klanken, waar dan vaak een rammelend punksausje overheen werd gegooid. Maar hij wilde meer dan een uitstekend artiest zijn in een klein niche-genre, dus ging Sartain steeds meer experimenteren met andere vormen van rock en zelfs elektronische geluiden. Op voorganger Dudesblood resulteerde dat in een album vol dancepunk, lo-fi garagerock, rockabilly, 8o’s pop, blues en zelfs een beetje country. Kortom, het was een niet te volgen rommeltje, alsof er een cassette-bak met mixtapes werd opengetrokken en zijn band zei , “Nou, wat zullen we vandaag eens coveren? “. Misschien is het als luisteraar te gemakkelijk om een dergelijk album af te kraken om zijn onsamenhangendheid, vervelende chaos en richtingloosheid. Wat je de band namelijk niet kon verwijten was een gebrek aan durf.

Century Plaza is meer stijlvast en trekt zijn donkere sfeer vrijwel op het gehele album door. Hierdoor is het een prettigere luisterervaring geworden. Er wordt gekozen om vol te gaan voor donkere 80’s synthpop, die wel vaker te horen valt in ongure actiethrillers, waar zich auto-achtervolgingen afspelen met een bedenkelijke b-pulp sfeer. Tenminste, zo begint het album. Dan schreeuwt psychotisch en de donkere synths laten geen daglicht toe. Origineel klinkt het niet, maar de uitvoering is goed. Als er later op het album geswitcht wordt naar meer luchtige, dansbare synthpop zijn de donkere wolken verdwenen en is dus ook de mystiek weg. De dancepunk van Black Party vormt een welkome afwisseling en voorziet het album van de stoot energie die het nodig had.

Zo is Dan Sartain er hier in geslaagd om stijlvaster te klinken en de ongure synthpop-sfeer min of meer heel het album vast te houden. Helaas gaat dat ten koste van de rauwe punkenergie en het zo eigengemaakte rockabilly randje. Hij meet zich een jasje aan, dat de muziek enkel minder eigen maakt en meer cliché op de momenten dat het wat lichtvoetiger klinkt. Toch, als dit soort 80’s synth bij jou in de smaak valt, heb je hier een leuke genre-kopie bij die zeker het beluisteren waard is.



  1. Walk Among the Cobras
  2. Cabrini Green
  3. Wipeout Beat
  4. Black Party
  5. Sinking in the Shallow End
  6. First Bloods
  7. Do You Hear My Voice
  8. Feigning Ignorance