×

Recensie

Electronic

05 februari 2019

Black to Comm

Seven Horses for Seven Kings

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: Dekorder/Thrill Jockey

Seven Horses for Seven Kings Black To Comm Electronic 4 Black to Comm – Seven Horses for Seven Kings Written in Music https://writteninmusic.com

De Duitse Marc Richter AKA Black to Comm verwend ons al jaren met prachtige drones en ambient, zeer gedetailleerd, dromerig en hypnotiserend. Soms bpombastisch en soms minimaal en ingehouden. Maar meer dan ooit heeft met Seven Horses for Seven Kings een prachtig lugubere horror soundtrack met een haast hoorspelachtig oor voor detail gemaakt. Veel agressiever en donkerder dan zijn eerdere werk. Het intro-achtige Asphodel Mansion, begint met dissonante blazers en een beklemmende sfeer. Maar het is slechts een opstapje naar het zwaardere werk dat we in A Miracle No-Mother Child at Your Breast al gelijk BAM! Voor de kiezen krijgen: een extreem beangstigende draaikolk van donkere drones, trage blazers, knarsende en piepende strijkers, metaalgeklater, telefoongerinkel, knisperende noise en zwaar irritante pieptonen. Dat is slechts uit het blote hoofd wat we er allemaal in terug hoorden. Ambient, drones en noise voor gevorderden waar oneindig veel in te ontdekken valt, mits je oren er tegen kunnen.  Ook in Ten Tons of Rain in a Plastic Cup worden die oren namelijk weer op de proef gesteld met hoog piepende drones en nog venijnig hogere noise-pieptonen.

Zo is vooral de helft van dit album zwaar, donker en extreem te noemen. Met andere woorden, Black to Comm doet zijn uiterste best om je de stuipen op het lijf te jagen en de oren zo te terroriseren dat we bij vlagen ook nog eens bang zijn om stokdoof te worden. Hoe anders is de tweede helft van dit album, waar meer en meer ruimte is voor minimalisme, orkestratie, zang, invloeden van postrock en “mooie sfeermuziek”. Dit hoor je het best terug in Double Happiness in Temporal Decoy waar donkere pianoklanken, strijkers en blazers samenwerken aan een prachtig dromerige- en minimale track. Angel Investor verenigd met zijn mistige ambientdrones, noisey bovenlaag en melodieuze keyboards het beste van alle werelden: het beangstigende, rauwe geluid van het begin en de meer mooie tracks van later op het album. Ertussenin  zitten helaas wel tracks die door een te vluchtig en fragmentarisch karakter minder goed werken, zoals het door percussie en blazers gedomineerde Semirechye dat er maar niet in slaagt een sterke sfeer op te roepen.

Een album met twee gezichten, waar op de eerste helft de horror soundtrack en korte injecties van oorverdovende herrie de boventoon voeren krijgen we later opeens te maken met minimale, dromerige ambient die een stuk liever is voor de luisteraar. Die overgang gaat gelukkig betrekkelijk geleidelijk, maar het is niet overal even geslaagd.  Toch is het knap wat een gedetailleerd, donker, noisey en mooi werkje Black to Comm ons weer heeft voorgeschoteld.



  1. Asphodel Mansions
  2. A Miracle No-Mother Child at Your Breast
  3. Lethe
  4. Ten Tons of Rain in a Plastic Cup
  5. Licking the Fig Tree 
  6. Fly on You 
  7. Double Happiness in Temporal Decoy
  8. If Not, Not
  9. The Deseret Alphabet
  10. Semirechye
  11. Rameses II 
  12. Angel Investor
  13. The Courtesan Jigokudayū Sees Herself as a Skeleton in the Mirror of Hell