×

Recensie

Electronic

02 maart 2017

Angström

The Echoes Of My Mournful Song

Geschreven door: Philippe De Cleen

Uitgebracht in eigen beheer

The Echoes Of My Mournful Song Angström Electronic Angström – The Echoes Of My Mournful Song Written in Music https://writteninmusic.com

Electronicawizard Tom Moons en vocaliste Gudrun Roos vormen de spil van het Angström project die met The Echoes Of My Mournful Song hun full albumdebuut op de wereld loslaten. Daarop horen we een sterk door electronica aangedreven (trip-hop/indiepop)sound, die een sensuele dimensie krijgt met de erg verleidelijke vocals van Gudron Roos.

Het duo Angström, vernoemd naar de Zweedse onderzoeker die het noorderlicht onderzocht en zijn naam gaf aan de meeteenheid ‘angström’, leerde elkaar kennen in Brussel. Dj / producer Thomas Moon nodigde de Brusselse jazz zangeres/actrice Gudrun Roos uit in zijn thuisstudio en zo klikte een en ander in elkaar. Elk met een eigen muzikale achtergrond en voorkeuren trachten ze bij Angström het beste uit hun eigen muzikale ervaringen met elkaar te combineren.

In hun studio, hun ‘labo’ zoals ze het zelf noemen, produceren ze beats, soundscapes en vocals. In eerste instantie ligt de focus op het materiaal dat daar – doorgaans op piano – ontstaat. In een latere fase wordt nagegaan hoe dat ruwe materiaal verder verfijnd kan worden naar echte ‘tracks’, door synths, gitaarriffs of vocale effecten toe te voegen.

En dat hoor je ook op dit Echoes Of My Mournful Song, dat weliswaar erg uiteenlopende geluiden laat horen. Zo is er de donkere, naar triphophelden als Massive Attack neigende opener Inhale, waar Roos op vocals meteen kan uithalen. Iets verderop horen we koele synths de bittere popsong Obsessed inleiden, al vinden we de vocals hier net iets te (f)lauw en flets. Op de titeltrack mag er een stevige gitaarriff een poppy electrorocksound opleuken.

Misschien wel het meest verrassende nummer is Engel, de bijzonder dromerige herwerking van Engel Red Mij (Gorky). Gaandeweg krijgt de song wat meer houvast (drums) en komen er gitaren aan te pas.

Diezelfde dromerigheid is ook te horen tijdens Wake Up Call, dat helaas iets te vluchtig klinkt om echt indruk te maken en zijn titel dan ook niet waarmaakt. Het valt op dat Roos over een erg rauwe, maar knappe stem beschikt, wat onder meer te horen is tijdens Freak, waarin je goed hoort hoe de song van een in de studio geschreven schets kan uitgroeien tot een volwaardige compositie.

Soms wegen de songs net iets te licht, al worden ze wel fraai ingekleurd zoals tijdens het met jazztrompet versierde Lonely Road. Naar het einde toe (de koele floorfiller Pills en de fraaie afsluiter met flamencotoetsen In Silence) horen we een net iets zwaardere, meer donkere sound die hen erg goed ligt.

“From the outside I look weak, but from the inside I sing”, zo lezen we het in de hoesnota’s. Het zou perfect het album kunnen omvatten. Angström produceert hier een erg aardig debuut dat best gehoord mag worden. De groep is naar ons aanvoelen op zijn best als ze wat loskomt van de electronica en andere invloeden (flamenco, jazz,..) toelaat (Lonely Road, In Silence). Bonuspunten voor de erg mooie hoes van Eduard Plancke.



  1. Inhale
  2. Obsessed
  3. The Echoes Of My Mournful Song
  4. Demon
  5. Engel
  6. Wake Up Call
  7. Freak
  8. Lonely Road
  9. I Didn't See It Coming
  10. Pills
  11. In Silence