De Italiaanse elektro-akoestische muzikant Andrea Belfi is met zijn nieuwe album, zonder het te willen, verantwoordelijk voor recensies vol cliché termen. Met name woorden als:tekenen schilderen, verven, boetseren, creëren en ook het geliefde “sferisch” zullen voorbij vliegen, Waar wordt in deze recensie voor gekozen?; een sfeervol klanktapijt……ding ding ding, we have a winner! Alle “bolvormige” gekheid op een stokje, Belfi’s muziek is beter te duiden in emoties dan in theoretische uiteenzettingen. Dus schilderen met woorden is in dit geval toegestaan.

Natura Morta betekend zoiets als “dode natuur” of “stil leven”. Met een klanktapijt bestaande uit geïmproviseerde, elektronisch bewerkte drums en synth drones worden donkere emoties opgeroepen. Belfi had duidelijk een thema in zijn hoofd bij het maken van deze tracks, maar de invulling van de sfeer ligt voor een groot deel bij de luisteraar. Of dit nu een melancholisch, verdrietig of boos gevoel oplevert zal per persoon verschillen; één ding is zeker, vrolijk is het niet.

Het knappe is dat er met beperkte middelen (enkel drones en drums) toch zulk verschillende tracks op dit album te horen zijn. Soms klinkt het terughoudend en rustgevend, op andere momenten is het weer zwaar aangezet en met een grote climax. Een ander groot pluspunt is dat het album één groot geheel lijkt te vormen, in plaats van losse tracks. Zo blijf je constant in de sfeer hangen. Een klein nadeel is dat het album simpelweg te kort is. Bij dit soort muziek wil ik verdrinken in de sfeer, voor zeker een uur of langer. Het album klokt ruim een half uur en dat is gewoon te kort om echt meegesleurd te worden in de sfeer- en emoties die de plaat wil oproepen. Een klein minpuntje bij een erg fijn album dat vooral de luisteraar veel de ruimte laat voor eigen invulling.

Tracklisting Natura Morta:

1. Oggetti Creano Forme
2. Nel Vuoto
3. Roteano
4. Forme Creano Oggetti
5. Su Linee Rette
6. Immobil